Παράλληλα επιχειρείται μία γενικότερη φίμωση μέσω μιας ανελέητης προώθησης του τύπου μειωτικών σχολίων πως μόνο οι «Ειδικοί» με πιστοποιήσεις μπορούν να εκφέρουν άποψη, κάτι που αφομοίωσαν στην πλειονότητά τους οι «μενουμεσπιτάκηδες» με την εγκληματικά άκριτη υποταγή τους επιβάλλοντας τους όρους της φοβίας τους στον υπόλοιπο πληθυσμό και οι Καλλιτέχνες της συμφοράς με την αγαστή σύμπνοια που έχουν επιδείξει στην προπαγανδιστική παρωδία παράγοντας διαμεσολαβημένα μηνύματα, που έχουν ως στόχο την περαιτέρω μεθόδευση πειθαρχίας. Η Κοινωνία ενεπλάκη εδώ και πολλές δεκαετίες σ’ ένα ειδεχθές πείραμα, το οποίο απολήγει σήμερα στον ευνουχισμό του ατόμου, αφού η διανόηση έγινε συνώνυμη της επαγγελματοποιημένης-πιστοποιημένης γνώσης και προωθείται σαν καταναλωτικό προϊόν ή σαν επικυρίαρχος φασισμός, αφού διενεργείται ανάμεσα σε ετερόκλητα άτομα, τα οποία δεν μοιράζονται παρά μόνο το άγχος του θανάτου.
Το διανοείν έλκει τη ρίζα του εκ του ρήματος διανοέω-διανοώ και κατ’ επέκταση του ουσιαστικού νους. Η Ελευθερία ποδηγετείται αφ’ ης στιγμής το άτομο αποδέχεται την ύπαρξη πιστοποίησης.
Ο άνθρωπος δεν ακούει-διαβάζει τις αράδες-ρήσεις υπό τα όμματα-ώτα αλλά σαγηνεύεται απ’ την εμβληματική φιγούρα που ομιλεί-γράφει-ζωγραφίζει και κατά συνέπεια ακολουθεί αγεληδόν. Μιμητισμός-ξενομανία-έλλειψη κριτικής ικανότητας καθιστούν δεκάδες προϊόντα υποκουλτούρας σε μαζικά viral=τυποποιημένα αναγνώσματα. Η Διανόηση αποχωρίζεται βάναυσα απ’ τα αρχικά της συμφραζόμενα, εφ’ όσον καλείται να αποδείξει τις περγαμηνές του ενεργούμενού της επικυρώνοντας τις ναρκισσιστικές άμυνές της-την ανορθολογική ιεραρχία-την ορθολογική οχληρότητα.
Συγκροτείται η απολυτοποιημένη ρητορεία, ώστε ακόμη και πιθανή υπόμνηση της κριτικής ως ανεξέλεγκτη κι ενστικτώδης νοημοσύνη της ανθρώπινης ιδιοσυγκρασίας να αντιμετωπίζεται εχθρικά.
Θέτοντας υπό το μικροσκόπιο τον ΠΟΥ, ο οποίος κήρυξε μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης δημόσιας υγείας διεθνούς ενδιαφέροντος βασίζοντάς τη σε ένα ποσοστό θνησιμότητας όχι απλώς χαμηλό αλλά εντελώς ελάσσονος σημασίας σε σχέση με άλλους ιούς και λοιμώδη νοσήματα που ταλανίζουν την ανθρωπότητα εδώ και πολλά χρόνια, δεν θα συναντήσουμε έναν «αμερόληπτο» αχθοφόρο του «αγαθού» της Υγείας αλλά θα προσκρούσουμε στην εμπλοκή του σε άπειρες συγκρούσεις συμφερόντων με κύριο ύφαλο την κήρυξη του H1N1 επίσης ως «πανδημία» του 2009, κάτι που προβληματίζει ιδιαίτερα, επειδή η κατάσταση δεν ενέχει θανατηφόρα και μαζικά εξοντωτική επίθετικότητα αλλά γίνεται συνώνυμη με άλλα νοσήματα ευρείας ανίχνευσης, ώστε να διευκολύνεται ο υπερτονισμός της «άγνωστης απειλής», η οποία ομοιάζει με άλλες ασθένειες και μόνο οι «Ειδικοί» μπορούν να διαχωρίσουν τα κρυμμένα κι επικίνδυνα βέλη της.
Στο όνομα ενός «ανεξερεύνητου ιού» εμβολιάζονται εκατομμύρια παιδιά για την πολιομυελίτιδα, η αναπηρία που προκαλεί συνδέθηκε από ελάχιστες φωνές με φυτοφάρμακα βαρέων μετάλλων. Το θέμα θάφτηκε συλλήβδην με τα εν λόγω φυτοφάρμακα να συνεχίζουν να κυκλοφορούν και να χρησιμοποιούνται στις καλλιέργειες και ο ΠΟΥ καθησύχασε το ποίμνιο με την προώθηση τους «ασφαλούς εμβολίου». Χιλιάδες παιδιά συνεχίζουν να παραλύουν.
Στις λίστες ωστόσο των χρηματοδοτών του «αδιάφθορου» Φορέα βρίσκουμε όχι και τόσο αδιάβλητους δωρητές, όπως την Παγκόσμια Τράπεζα, το Ίδρυμα Bill and Melinda Gates, το Παγκόσμιο Ταμείο για την καταπολέμηση του AIDS-της φυματίωσης-της ελονοσίας, τις φαρμακευτικές βιομηχανίες Sanofi Pasteur-Merck Sharp-GlaxoSmithKline αλλά και την Gilead Science, η οποία έχει επιφορτιστεί με την έρευνα-επινόηση εμβολίου ως θεραπεία για το COVID-19.
Η Ιατρική ιστορικά εδραιώνεται με την εμφάνιση του κράτους και ειδικότερα είναι σε μόνιμη διαπλοκή με τον «καπιταλισμό», κρηπίδα όπως είδαμε και των δύο συστημάτων διακυβέρνησης. Την ισχυροποίησή της καταφέρνει δολίως, όταν κατά τον 17ο αιώνα καταδιώκει τους θεραπευτές, τους οποίους μεθοδευμένα δολοφονεί και λοιδορεί, ως «Μάγους-Μάγισσες» ποινικοποιώντας τη διαδικασία των ανθρώπων να αφουγράζονται τη μοναδικότητα-διαφορετικότητα του σώματός τους, ώστε να το ευρωσταίνουν, και εις αντικατάστασιν μονιμοποιώντας τη «θεραπεία του μέσου ανθρώπου». Επιπροσθέτως κατά τον 17ο αιώνα περιθωριοποιούνται οι «Μαίες» για να επικρατήσουν οι αστοί γυναικολόγοι, στους οποίους όλες οι γυναίκες «οφείλουμε» την ανεξέλεγκτη εποποιία πάνω στα σώματά μας, η οποία εκκινεί από τη μικρή μας ηλικία για να διαφεντεύσει τις σεξουαλικές σχέσεις & τη σεξουαλικότητά μας-την αντισύλληψη & τη σύλληψη-τη διατροφή.
Να θυμίσουμε την «αντιπαλότητα» που στήνεται τεχνηέντως με επίδικο τις αμβλώσεις, ενάντια στις οποίες έχουν ταχθεί τόσο οι «ιερείς» της Εκκλησίας όσο και μεγάλο ποσοστό εκ των «ιερέων» της Ιατρικής. Η άμβλωση επιτρέπεται ή απαγορεύεται ανάλογα με την «καμπύλη» αυξομείωσης του πληθυσμού. Στην τσαρική Ρωσία απαγορευόταν για λόγους θρησκευτικούς, επιτρέπεται με την άνοδο των μπολσεβίκων στην εξουσία και νομιμοποιείται στο πλαίσιο του κρατικού συστήματος, ώστε να ελέγχεται ο αριθμός τους και να καταχωρούνται στοιχεία πειραματικού περιεχομένου από το κράτος, απαγορεύονται ξανά από τον Στάλιν λόγω «ανησυχίας μείωσης του πληθυσμού». Με ανάλογο τρόπο στην Κίνα και στα κράτη του ευρωπαϊκού εδάφους. Στην Ελλάδα το 1933 εγκαινιάστηκε το μαιευτήριο Έλενας Βενιζέλου, σύζυγος Ελευθέριου Βενιζέλου, ως εργαλείο μικροπολιτικής, όπως συνεχίζεται η μάστιγα αυτή μέχρι και σήμερα τα περισσότερα νοσοκομεία έχουν ανεγερθεί βασσιμένα στον σχεδιασμό αναγκών φηφοθηρίας και ελέγχου των πληθυσμών. Το εν λόγω ίδρυμα λάνσαρε αφ’ ενός την υπαγωγή της γέννας στην «ιατρική σφαίρα ευθύνης», ώστε να στηθεί συν τω χρόνω η επιβεβλημένη διαχείριση του τοκετού η εμπορευματοποίησή του και αφ’ ετέρου ένα «μακρόπνοο σχέδιο φιλανθρωπίας» παρέχοντας τις μισές κλίνες σε «άπορες εργάτριες», στα σώματα των οποίων συντελέστηκαν ειδεχθείς πειραματισμοί:
-
πρώτη χρήση βεντούζας στην Ελλάδα με τα 14 στα 17 νεογνά να γεννιούνται νεκρά.
-
εμφάνιση λοιμώξεων κατά την έξοδο από τα χειρουργεία.
-
Εξάσκηση των γιατρών στην καισαρική τομή με τις μισές γυναίκες να καταλήγουν κατά την επέμβαση και τις μισές απ’ όσες επιβίωναν να καθηλώνται στα βρόγχια αναπηριών.
Στις ημέρες μας με πρόφαση το «δημογραφικό πρόβλημα» έχει θεσμοθετηθεί η «υποχρεωτική τοποθέτηση σπιράλ» στις γυναίκες στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως μεταναστών. Στα κρατικά νοσοκομεία εδώ και δεκαετίες το ιατρικό προσωπικό προβαίνει σε «άτυπη στείρωση των γυναικών» που προέρχονται από τις πληθυσμιακές μερίδες των Ρομά. Η σύληψη και η αντισύληψη έχει αποτελέσει βασικό συστατικό σχηματισμού ιδεολογιών και οικονομικών-κοινωνικών-πολιτικών συστημάτων. Αν παλαιότερα το προνόμιο του Λόγου και την αρχή του Απορρήτου κατείχε ο γάμος και η οικογένεια μέσω της ευπρέπειας τόσο στους τρόπους όσο και στις λέξεις, στις μέρες μας η κατοχή της αλήθειας φυλάσσεται σαν δισκοπότηρο απ’ τον απείθαρχο κι αθυρόστομο έρωτα, ο μόνος που έχει το δικαίωμα να παίρνει μορφή και διαστάσεις πραγματικές. Και αν στο προλεταριάτο επεβλήθη μία σεξουαλική ποδηγέτηση προς καθυπόταξή του, στην αστική τάξη μεταβιβάστηκε η φλύαρη σεξουαλικότητα με συμμετρική απόληξη στον ίδιο πυρήνα. Δεν πρόκειται παρά για την ίδια αλαζονική πολιτική επιβεβαίωσης της «Τάξης», κύριος ρόλος της οποίας είναι η εύρεση μιας δυναμικής ισορροπίας ανάμεσα στις απαιτήσεις του αυθορμητισμού και σ’ εκείνες της οργάνωσης μέσα σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας.
