Η Τέφρα του Γκράμσι

Η Τέφρα του Γκράμσι

Δυό κόσμοι ζουν σε εκεχειρία εντελώς ατάκτου τύπου…
με επιλογές και αφοσιώσεις… και άλλον ήχο εν τέλει
δεν έχουν πλην αυτόν του ζοφερού, άθλιου κήπου,

κι ωστόσο ευγενικού, όπου πεισματάρα η απάτη θέλει
ο θάνατος τους πόνους της ζωής να μαλακώνει.
Στων σαρκοφάγων τις σειρές, στις γκρίζες πλάκες, τέλη

σημαίνουσες, η κάθε επιγραφή καταδηλώνει,
εν συντομία και βεβήλως, τί έχει απομείνει
απ’ το εγκόσμιο τούτο γένος… τί επιβιώνει.

Από ένα πάθος ξέφρενο αναμμένα, που τα ντύνει,
τα οστά, και ασκανδάλιστα όντως, καίν σ’ αυτές τις κώχες:
οστά πλουσίων ξένων καίνε σάμπως σε καμίνι·

πριγκήπων ειρωνείες ζούνε κάτω απ’ τις μολόχες…
μα και παιδεραστών… ζουν και βομβίζουν τα καμένα
κορμιά τους ασταμάτητα στις σκόρπιες τεφροδόχες…

κορμιά αποτεφρωμένα μεν, μα εισέτι μη εξαγνισμένα.
Εδώ του θάνατου η σιωπή παρέχει μαρτυρία
υπέρ σιωπής πολιτικής ανθρώπων που –για μένα–

εμείναν άνθρωποι, και υπέρ πραγμάτων που από ανία
του Πάρκου εξαλλοιώνανε την πλήξη, ενώ η πόλη εκείνη
που αδιάφορη κυκλώνει ετούτη την ανία, εν μέσω

τρωγλών και εκκλησιών, ασεβής, παρά τον οίκτο, σβήνει
τη λάμψη της. Το χώμα της, παχύ
απ’ τις τσουκνίδες και κακό απ’ τα χορτάρια, δίνει

τροφή στα κυπαρίσσια τούτα τα λιγνά, σ’ αυτή
τη μαύρην υγρασία που χαλάει τους τοίχους γύρω,
και στα χλωμά ζιγκζάγκ του πύξου, ενώ το βράδυ, εκεί

σαν πέφτει, ξέθωρες οσμές τα κάνει όλα και μύρο
φυκιών… αυτό το χόρτο το άοσμο ως είναι νείρεται…
φτωχό, άθλιο χόρτο εκεί όπου απλώνεται μενεξεδιά

η ατμόσφαιρα, με μέντας ρίγη εμπύρετα
ή σάπιου άχυρου, ένα ήρεμο πρελούδιο βραχύ
της καθημερινής μελαγχολίας που αποσύρεται

στην άτονη της νύχτας αγωνία. Και τραχύ
απ’ τον καιρό, απαλό απ’ την ιστορία υπάρχει, κείται
το χώμα εντός ετούτων των τειχών… και ζει σε ταραχή

ανάκατη με χώματα άλλα και ιδρώνει: τούτη
η υγρότητα θυμίζει μι’ άλλην· και αντηχούν στην πλάση
–γνωστές από τροχιές και πλάτη γεωγραφικά είτε

κι απ’ ορίζοντες που τ’ αγγλικά αγκαλιάζουν δάση
τις λίμνες που ’χουνε σπαρθεί στον ουρανό σαν οπτασίες
και τα λιβάδια που ’ν’ σαν φωσφορίζοντα μπιλιάρδα ή σαν

σμαράγδια: «And O ye Fountains…»– οι ικεσίες
των ευσεβών πιστών…

(Συνεχίζεται στην επόμενη σελίδα)

Σχετικά...

Pages: 1 2 3 4 5 6

Leave a Reply