4) «Ο Ακτιβισμός μπορεί να γίνει μέσα στο πλαίσιο που ορίζει το Σύνταγμα. Μπορώ κι εγώ να βγω και να διαδηλώσω ειρηνικά τις ιδέες μου», διατείνεται η Υφυπουργός!!! «Ο λαός πρέπει να μπει στη θέση του. Οι υπεύθυνοι άνθρωποι που λαμβάνουν αποφάσεις πρέπει να ζουν απαλλαγμένοι από ποδοπατήματα και βρυχηθμούς μιας παραζαλισμένης αγέλης» υποστήριζε ο Γουόλτερ Λίπμαν, πολιτικός στοχαστής του 20ου αιώνα, σε δημοκρατικά;; δοκίμιά του, και κατά την ταπεινή μου γνώμη ήταν πιο ειλικρινής!
Το κράτος σε όλες τις ιστορικές μορφές του είχε ως σκοπό την επιτέλεση των συναφών λειτουργιών της ευνομίας και της προάσπισης του έθνους, με την έντεχνη παραφθορά του όρου να ενέχεται. Τον 17ο αιώνα το σύνθημα «Ζωή-Ελευθερία-Ιδιοκτησία» χρησιμοποιήθηκε στην Αγγλία από Πρεσβυτεριανούς ηγέτες καθόλου δημοκρατικής ιδεολογίας, προς απαλλαγή απ’ τους επισκόπους και δίχως καμία εκχώρηση δικαιωμάτων στον λαό σαν οργανωμένη κοινότητα, παρασέρνοντας ωστόσο τους απλούς κι αδαείς σε εξουθενωτικές επαναστάσεις. Ο Τόμας Χομπς στο πολιτικής φιλοσοφίας σύγγραμμα «Λεβιάθαν» υποστυλώνει το θεωρητικό του οικοδόμημα εξηγώντας πως ο άνθρωπος δεν έχει αγαθή φύση, αλλά είναι εκ φύσεως εγωιστής και ηδονιστής. Ως εκ τούτου προεικόνιζε την αναπόφευκτη μονοπώληση της απόλυτης εξουσίας, ώστε να αποτραπεί η εξόντωση του είδους.
Στην πολιτική σκηνή του 21ου αιώνα παρουσιάζονται σύνθετες μονάδες, οι οποίες επικαλύπτουν οικονομικά συμφέροντα και συνομαδώνουν γύρω τους μικρότερης εμβέλειας Δυνάμεις, χωρίς εν τέλει να απολήγουν σε ριζική αλλαγή της γενικής αντιλήψεως. Διάταξη που στο ελάχιστο δεν θα ήταν ικανή να επάγει ομοιογένεια παρά σε απτή κατάταξη των περιφερειών του πλανήτη. Καμία Κυβέρνηση λοιπόν και καμία Μεταρρύθμιση δεν λύνει τις αντιφάσεις. Όσο οι αδρά πληρωμένοι υπάλληλοι των Εταιρειοκρατίας καταλαμβάνουν έδρανα στην Βουλή, το φάντασμα της αποτυχίας θα συνεχίζει να πλανάται πάνω απ’ τα κεφάλια ανυπεράσπιστων ατόμων. Βέβαια, αν πρόκειται για «ατυχείς κινήσεις» των Κυβερνητών ή για «προσανατολισμένες διαταγές» προς Αρμοστάς, δεν το μαθαίνουμε, τουλάχιστον εγκαίρως, αν και μας αφορά.
Αναδρομικά θα λέγαμε πως ο Διαφωτισμός υπήρξε η κρηπίδα γενέσεως του Καπιταλισμού, αφού μαχήθηκε μέχρις εσχάτων για να απαλλάξει τον άνθρωπο απ’ τη θεοκρατία-δουλοπαροικία, αλλά δεν τον κατέστησε παρά υποχείριο αρχικά της μηχανής και εν τέλει της παραγωγής επιγεννώντας νέες ανελευθερίες και νέους περιορισμούς. Οι εκλογές στις χώρες της Δύσης υποβόσκουν απλά αποτελέσματα δικολαβικών χειρισμών, από ανέντιμους διορισμένους, και αρκεί ένας πολίτης να ανατρέξει σε κιτρινισμένες σελίδες της Ιστορίας για να απολαύσει αποτελέσματα που αλλοιώθηκαν λαθραία κατά το δοκούν ή που χειραγώγησαν πολλά νομοθετήματα και δεν είδαν το φως της δημοσιότητας παρά αρκετές δεκαετίες αργότερα, όταν η ανάδυσή τους δεν αποτελούσε πια παρά μία πληροφορία ενδιαφέρουσα κι ιστορικά προσεγγίσιμη.
Μιας και η Κατερίνα Παπακώστα έχει στο ενεργητικό της Σπουδές Νομικής, γνωρίζει πολύ καλά πως ο όρος «ακτιβισμός» προσπαθεί για την αποκατάσταση της λαϊκής κυριαρχίας, στην οποία στέκει τροχοπέδη η Εξουσία, την οποία υπηρετεί διαμέσου της θέσεώς της στον υπουργικό θώκο, και κατ’ εφαπτομένη δεν δύναται να διαδηλώνει ενάντια σε κάτι που η ίδια υπογράφει! Κατ’ επέκταση ο Ακτιβισμός δεν υπόκειται στα νομικά τερτίπια, που παρεκκλίνουν παρεμπιπτόντως απ’ το Σύνταγμα, και που προωθούν τον πολυπρόσωπο φασισμό-τα συνδικάτα του εγκλήματος-τις μαφίες των ναρκωτικών-τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Για ποιον ακριβώς λόγο θα βγει να διαδηλώσει, ας μας ξεκαθαρίσει. Επιπροσθέτως μιας και κατά την ειδίκευση των Σπουδών της εντρυφεί στο Εμπορικό & Φορολογικό Δίκαιο, είναι καταφανής η υποστήριξή της στο κέντρο αυτού του αποσαθρωτικού εργαστηρίου, όπου «πειραματόζωον» τίθεται, το άτομο, με πλήρη θα λέγαμε επίγνωση, για να παρακολουθείται, δεχόμενο συνεχείς επιθέσεις και οι σφυγμομετρήσεις να στατιστικοποιούν τα αποτελέσματα, ώστε να προλειανθεί το έδαφος του μέλλοντος. Είναι ένας απροκάλυπτος ταγός της ασύδοτης Αγοράς-της ισοπέδωσης των Ηθών-του ανεξέλεγκτου κρατισμού.
5) «Η Δημοκρατία δεν απειλείται αλλά αμύνεται»!! Η Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία συνιστά συγκεντρωτικό και αυταρχικό γνώμονα, πάνω στον οποίο κατευθύνονται ο κανιβαλικός ανταγωνισμός – ο ανεξέλεγκτος εκτραχηλισμός των Ισχυρών και της Εξουσίας. «Η Εξουσία μισεί και φοβάται τη μαζική ενεργοποίηση των Πολιτών. Την ανέχεται μόνο σε δύο περιπτώσεις: στα αθλητικά γήπεδα και την ημέρα των Εκλογών», όπως ευκρινώς διατυπώνει ο κύριος Σιμόπουλος. Οι Δημοκρατίες στο Ευρωπαϊκό έδαφος εναρμονίζονται με τη «Διακήρυξη της Ουάσινγκτον» το 2009, η οποία αφορά στη διατλαντική συνεργασία σε θέματα σχετικά με:
_ την κινητικότητα των Πολιτών. Επικουρικά λειτουργούν οι Συμφωνίες «Έκδοσης Εγκληματιών», απροσδιόριστος όρος του Εγκληματία!!!, αφού λογίζεται ως τέτοιος και ο αντίθετης Πολιτικής ιδεολογίας, και «Αμοιβαίας Δικαστικής Συνεργασίας». Δόκιμο να αναφερθεί η διαφορετική προσέγγιση σχετικά με την «Θανατική Ποινή», απούσα στο Ευρωπαϊκό Δίκαιο αλλά παρούσα σε ορισμένες Πολιτείες των ΗΠΑ. Με αυτές τις Συμφωνίες και οι ΗΠΑ μπορούν να έχουν πρόσβαση στους τραπεζικούς λογαριασμούς των Ευρωπαίων Πολιτών, στο όνομα της «διεξαγωγής ποινικών ερευνών», και ακούγεται αρκετά δελεαστικό αν επρόκειτο να εφαρμοστεί στις Πολυεθνικές, οι οποίες ωστόσο εκφεύγουν με τα παραθυράκια που ήδη αναφέραμε! Είναι οι γνωστές υποθέσεις της Ελβετικής Εταιρείας SWIFT=The Society for World – wide Inter bank Financial Telecommunications, η οποία μεταβίβασε στις Αμερικανικές Αρχές το 2006 δεδομένα χρηματοπιστωτικών συναλλαγών στο Πλαίσιο του προγράμματος Παρακολούθησης της Χρηματοδότησης της Τρομοκρατίας, και της Λίστας Λαγκάρντ, οι οποίες υποθέσεις έπιασαν την ωραία θέση τους στο Αρχείο.
_ τον σεβασμό της προστασίας δεδομένων και της ιδιωτικής ζωής. Και να αποσαφηνιστεί πως μεγάλες Εταιρείες πληρώνουν αφειδώς τα πλήρως ελεγχόμενα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης με σκοπό την παραπληροφόρησή μας. Έχουν εξειδικευτεί σε συλλογή πληροφοριών για εμπορικούς-διαφημιστικούς υποτίθεται λόγους, ενώ στην ουσία δεν αντιπροσωπεύουν παρά μία τεράστια χοάνη συγκομιδής προσωπικών δεδομένων. Πρόκειται για ηλεκτρονικούς φακέλους, οι οποίοι σχηματίζουν το ακριβές προφίλ εκατομμυρίων καταναλωτών, που ζουν κυρίως στις δυτικές χώρες. Στους φακέλους έχει πρόσβαση όποιος προτίθεται να τους αγοράσει. Αν οι νομιμοποιήσεις πάσης φύσεως αξιώσεων δια μέσω επίκλησης του θείου θελήματος ή του αδιαμφισβήτητου της Επιστήμης-απασχολήσεως του κοινού με χαμηλό επίπεδο διασκέδασης, ροπή προς εξαρτησιογόνες ουσίες, αγραμματοσύνη, εμβολισμό με ιδεολογήματα δεν αντικατοπτρίζουν «φονταμενταλισμό», τότε ποιο το νόημα του όρου.
