Ως εικός...

Ως εικός…

Αγαπημένε  οδοιπόρε, Καθόσουν  σταυροπόδι  δίπλα  στη  μεγάλη  βαλίτσα, μικρή  παιδούλα  αμίλητη  και  σκεφτική.  Φρεσκοσιδερωμένα  πουκάμισα  και  τα  πανταλόνια  με  προσοχή  διπλωμένα  μη  και  χαλάσει  η  τσάκιση.  Εκούσια  ή  ακούσια  θα   κλίνονταν  για  τόσες  ώρες  τα   ενδύματα  μέσα  στη  σκοτεινή  αποσκευή;  Μα  κανείς  δεν  τα  ρωτούσε,  ούτε  κι  αυτά  θ’  απαντούσαν.  Ίσως  από  αξιοπρέπεια,  ίσως  επειδή  ανάλογη  γνώση  θεωρούταν  μερική,  ενίοτε  …

Η αβοήθητη μοναξιά της Γυναίκας...

Η αβοήθητη μοναξιά της Γυναίκας…

Αγαπημένε  οδοιπόρε, «Une     fois  le  but  ouvert,  les  bras  se  baissent»*,  σου  ‘λεγε  ένας  Γάλλος  φίλος  σου. Κι  ήσουν  σίγουρη    για  τ’  αδηφάγο  της  επιβεβαίωσης. Είναι  σαν  να  οραματίζεσαι τον  Νάρκισσο  σκυμμένο  στις  πηγές  ν’  αυτοθαυμάζεται  κι  η  αέρινη  της  Ηχούς  μορφή   να  τρέχει  στο  κατόπι  του. Κι  οι  Όνειροι  έπρεπε  να  επιστρέψουν  στο  σπήλαιό  τους,  να  κολυμπήσουν  στα  γαλάζια  …