Το παράπονο της συγγνώμης…
Συγγνώμη… Αδράχνω τη γραφίδα ή εκείνη μ’ αδράχνει, Στους Πολέμους δεν υπάρχει νικητής ούτ’ ηττημένος. Σε μάχες κακώς μ’ έριξες! Οι δαρμοί τον πόνο μου ατσαλώνουν, Στα χείλη λεκιάζουν γέλιο βεβιασμένο∙ Θεατρινισμού επιτηδεύονται καμώματα, Και κερδισμένη φαντάζω και κατακτητής. Στο έγκλημα θύτης δεν υπάρχει ούτε θύμα. Σε προστριβές με τις τυπικές διαιρέσεις μου, Κακώς μ’ έβαλες! Γιατί απ’ …
Qui chasse la vie?
Γράφει η Ευαγγελία Τυμπλαλέξη. Να ζούμε έντονα ακολουθώντας το παράδειγμα του Baudelaire, έτσι ώστε να εξοικειώνεται η σάρκα με τα δεινά; Να ζούμε μακριά απ’ τη συνάφεια του Κόσμου σύμφωνα με τον Καβάφη, έτσι ώστε να αποφεύγεται ο ευτελισμός του βίου; Να ζούμε βιάζοντας τη ζωή σύμφωνα με τον Αθανασιάδη, έτσι ώστε η πράξη και μόνο του «βιασμού» να …
