Ο Μονόλογος της Εύας
Καυχιέσαι πως με Γνωρίζεις! Πόση αστειότητα στης Πλάνης τα συρτάρια! Η Οροφή αποσύρεται, Σαρκοβόρο το Σύμπαν αποδεκατίζει τις γωνίες∙ Βάζω τα σωθικά μου στο πιάτο του Hannibal, Και ανοίγω Σαμπάνια. Νυχτώνει και κάπου Ξεχάστηκα… (Ακούστε την απαγγελία) Το όνομά μου είναι Εύα, Εδώ και αιώνες∙ Του Εωσφόρου ερωμένη μα σύζυγος του Αδάμ, Και πάντα Ανυπόταχτη στης Αλήθειας …
Η Πόλις
Θα πάγω σ’ άλλη γη, θα πάγω σ’ άλλη θάλασσα. Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή… Καμία πόλη, ανέκαθεν, δεν μπορεί να καυχηθεί για την κοινωνική ομοιογένειά της. Κανένα κράτος δεν μπορεί να υποστηλώσει την εθνική ομοιομορφία του ή τη λαϊκή ισομορφία του. Πολλές πραγματείες δίνουν ορισμούς χωροταξικής ορολογίας, όπως: Προάστιο=ασφαλής οικιστική σφαίρα και κυριαρχούμενη από …
