Γιατρίνα βγαίνει ανήξερη, το παίζει ιστορία
Μάνα, μετακομίσαμε στη διπλανή Πλατεία
Παραγνωριστήκαμε κι άρχισε φοβέρες
Να με κλείσει γούσταρε
Μακρυά απ’ τους Αγέρες
Κάναμε κι ενθύμιο μία νοσηλεία
Η αμβλεία μούρη της γούσταρε μεγαλεία
Οι Ζωές που γεννιούνται
Έτσι γυρίζει ο Ήλιος στους Αιώνες
Κι ήρθαν e-μέρες κατασάρκιο
Γκρίζο να μαλαγρώνουν κάδρο
Κι ήρθε κι εγένετο το Φως
Δεν γεννηθήκαμε
Απ’ την ίδια Μήτρα
Γω είμαι παλίνδρομος κυκλικός
Και βάζω των Νεκρών «Χρυσά»
Για ρήτρα
«Άντε γαμήσου» στη σιγουριά σου
«Κοινωνικώς»
Οι Ζωές που χάνονται
Έτσι γυρίζει ο Ήλιος στους Αιώνες
Πιότερο απ’ των Θνητών την άνεση
Στων αντιγόνων το Φρεάτιο
Μουντίλας και Ρουφιανιάς κολλάρο
Κι e-moticons για «Υπερμάχω»
Τώρα αλλάζω ρότα
Παν οι καιροί που εμπιστευόμουν
Την «ενσάρκωση αυτού που αξίζει»
«Αυθεντική» του Χρήματος θεωρία
Χωρίς ρίμα όρμηξα στο αρχοντολόι
Νόμιζαν Θεατής θα γίνω
Καυσόξυλα και δοξολογήματα
Να βλέπω γύρω απ’ τις αθρόες μου Εκδοχές
Καθώς με το στανιό με καταβρόχθιζαν
Στου e-dating το αλφάδι «νόμιμες» παραλλαγές
Λεπτομέρειες να λαμβάνω γερασμένες
Υποχρεώσεις στο e-banking
Επιμελώς «ανειλημμένες»
Κάτι θα υπάρχει στο e-mail για μένα
ΕΝΟΙΚΙΑΖΟΜΑΙ
Σε Σένα «Επιστήμη» την Ύπαρξή μου να οφείλω
Να με ταΐζεις χημικά
Να μ’ ανασταίνεις δήθεν με βιολογικά
Όπλα ή λαχανικά τα γαμημένα πρωινά
Κι αν βγάζω γλώσσα
Να μ’ απειλείς με πυρηνικά
