Όχι. Λυπάμαι.
Τα προβλήματα δεν λύνονται με αναρτήσεις στις οθόνες. Ούτε με άρθρα-δημοσιεύματα περί οργανωτικότητας επί χάρτου!
Οι οδυρμοί εκ των υστέρων είναι υποκριτικοί. Κι οι ανθρωποπαραστάσεις επί της οθόνης πολύ κουραστικοί!
Με την απομάκρυνση από το ταμείο, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται. Και αν το Ταμείο είναι ένα πρόβλημα τέτοιου βεληνεκούς, απόληξη του οποίου είναι ο καλπάζων και κατ’ εξακολούθηση βασανισμός ενός ατόμου, εν προκειμένω της γυναίκας που μπορεί να φτάσει μέχρι και τον άγριο θάνατό της, ο Πολίτης με την πλήρη απομάκρυνσή του διαπράττει το μεγαλύτερο λάθος κι εκ των υστέρων κροκοδείλια τα δάκρυά του προς αναζήτηση αναγνώρισης του λάθους ή συμψηφισμού του με πιθανή αποφυγή μελλοντικών παρόμοιων. Η ιστορία έχει αποδείξει τη μνήμη χρυσόψαρου των ανθρώπων.
Αύριο θα είναι μια καινούρια μέρα και οι «απομακρυσμένοι απ’ το ταμείο» απλώς θα ψάχνουν ένα άλλο λάθος, για το οποίο να θηρεύουν αναγνώριση και να κοπάσουν τη συνείδηση τους.
Αλλά η μεταμέλεια, κατά τον αείμνηστο Ρίτσο, φοράει ξυλοπάπουτσα.
Η Γυναίκα υποστηρίζεται επαρκώς de jure, όπως και όλα τα θύματα. Μετανάστες-Παιδιά-Άστεγοι και ων ουκ έστιν αριθμός!
Στο de facto έχουμε πρόβλημα…
Η Δύση καπηλεύτηκε με ειδεχθή τρόπο την ars erotica της Ανατολής για να την ιδιωτευτεί ως scienta sexualis…
Χαράματα στην Κόλαση των ζωντανών
Ύστερα από εκατό χιλιετίες ΜΟΝΑΞΙΑ…
Τι να διαχωρίζει τον άνθρωπο, καθώς καυχιέται, απ’ τις υπόλοιπες ανθρωπίδες…
Η σωστή στολή του;
Τα εμφανώς ή επιμελώς φθαρμένα ή άτριφτα ρούχα του;
Ποτέ η πολυμάθεια δεν ευνόησε την κατανόηση του Κόσμου…
*Το γυροσκόπιο αντίληψης της Ευαγγελίας Τυμπλαλέξη οδυνάται για τα κακώς κείμενα στον Πλανήτη. Νιώθει να πάλλεται σε χώρο μαγνητικά απομονωμένο και η πυξίδα έχει χαθεί.
