Κάνοντας τον περίπατό μου χθες το απόγευμα, αναπνέοντας τη μυρωδιά του φρεσκοσκαμμένου χώματος, έχουν αρχίσει οι αγρότες να μπήγουν ανηλεώς το αλέτρι στη σάρκα του, αποκολλούταν ο πλακούντας απ’ τη σκοτεινιά των μύχιων και καθώς έπεφτε γινόταν μωβ κυανός για να τον ρουφήξει ένας Ουρανός τόσο καθάριος, μέσα στην ανέσπερη οδύνη της Ανησυχίας, αυτή την άτακτη εριστικότητα που μόνο η Άνοιξη στέργει.
(Στην ανέσπερη οδύνη της Ανησυχίας)
Διασταυρώθηκα με μια παρέα εφήβων, έξι-εφτά νεαροί αγόρια και κορίτσια, με την υπέροχη ανεμελιά της Νιότης.
Σε εποχή που οι γονείς μαντρώνουν τα παιδιά τους μέσα στα τέσσερα τείχη, από φόβο μην τα χάσουν.
Σε καιρούς χαλεπούς που έχουν στηθεί παντού παρατηρητήρια, και οι Θνητοί βγάζουν όλη τη χολή τους για όσους τολμούν να περπατούν στον Ήλιο.
Αυτοί οι νέοι ήταν «μικρές Αντιγόνες», γένους θηλυκού και αρσενικού, που αψηφούσαν το διάταγμα του κάθε Κρέοντα, με τη ζέση τόσο αιχμηρή απέναντι στη σαπισμένη περιφρούρηση και στα κελιά με τα θεόρατα κάγκελα, που υψώνονται ολόγυρα.
«Μικρές Αντιγόνες» που κράδαιναν την απόλαυση και το γέλιο στην Εξουσία, που προκαλούσαν τον Θάνατο με οργή.
Σκεφτόμουν λοιπόν τον δυτικό Θνητό, τούτες τις ώρες που του χτυπά την πόρτα ένας «φονικός ιός», πάλι βουτηγμένο στην έπαρσή του:
Να έχει βολευτεί στην πολυθρόνα του, απέναντι στην οθόνη της συνδρομητικής του τηλεόρασης.
Να τακτοποιεί τους λογαριασμούς του διαδικτυακά, προτρέποντας όλους να το κάνουν, επειδή είναι «πανεύκολο».
Να εισπνέει δόσεις Τέχνης από την οθόνη του υπολογιστή του, επειδή τα Ιδρύματα Γραμμάτων & Τέχνης ψηφιοποίησαν διάφορες παραστάσεις προς τέρψιν των έγκλειστων.
Να εμπλέκεται σε καλλιτεχνικές σκυταλοδρομίες με σύνθημα «γεμίζουμε το Facebook με Τέχνη ή Μουσική περιορίζοντας τις αρνητικές ειδήσεις».
Να προτείνει τι βιβλία θα διαβάσουμε, προσανατολίζοντας στην «ομορφιά» της μελέτης.
Να διεκδικεί την εγγραφή και επιδοματοποίηση των ανέργων στον ΟΑΕΔ, επειδή μέσα στο αίσθημα «ευθύνης» που νιώθει να μην μεταδόσει τον ιό στον διπλανό, νοιάζεται και για το παρκάρισμα των επιπρόσθετων ανέργων που θα προκύψουν σε έναν Οργανισμό για να είναι σίγουρος πως δεν θα χρειαστεί να μοιράσει τις υπέρογκες προμήθειες που έκανε για την πάρτη του.
Να προτρέπει σε «ταξική αλληλεγγύη» προς διασφάλιση εργασιακών δικαιωμάτων. Τα «δεξιά αφεντικά βρήκαν επιδέξια την ευκαιρία για να προχωρήσουν σε μαζικές απολύσεις και σε εξαναγκαστική υπερεργασία των εργαζομένων». Τα «αριστερά προλεταριάτα» χαίρονται επειδή η Κίνα, επίπλαστα κομμουνιστικός καπιταλισμός, τους χάρισε μάσκες.
Να παρακολουθεί απ’ την τζαμόπορτά του ποιος «ανεύθυνος» από τη γειτονιά του κυκλοφορεί.
Να επιδεικνύει τα όμορφα πιάτα που μαγείρεψε, ή τα όσα εποικοδομητικά πρόσφερε στα Παιδιά, μέσω της οθόνης.
Να προτίθεται να κάνει τα ψώνια του ηλικιωμένου.
Να προμηθεύεται μαζικά σκευάσματα χλωροκίνης απ’ τα φαρμακεία για να διασφαλίσει την ατομική του «αθανασία».
Για ποιον λόγο άραγε;
Επειδή «πάνω απ’ όλα η Υγεία», για την οποία «αξίζει να φυλακιστεί» και να περιμένει να τον ενημερώσουν ποια μέρα και ώρα θα του επιτρέψουν να ξαναβγεί.
Το «την υγειά μας να ‘χουμε» ισοδυναμεί με το «έχει ο Θεός».
Ο Θνητός θα προσευχηθεί προς απάλειψη πιθανοτήτων επιδημίας στον Ναό της Επιστήμης.
Ο Θνητός, ίσως όχι ο ίδιος αλλά θνητός σίγουρα, θα προσευχηθεί προς απάλειψη πιθανοτήτων προσβολής του από τον Μεφιστοφελή στον Ναό της Εκκλησίας.
Στην ουσία αναβιώνει μιαν αντιπαράθεση πάνω σ’ ένα πτώμα, διότι η Επιστήμη ακριβώς τη θέση της Εκκλησίας διεκδίκησε και κέρδισε, για να εμπορευτεί την ελπίδα, σπέρνοντας πρώτα μαρτυρικά αδιέξοδα.
Οι Ασκληπιάδες άλλωστε σηματοδοτούν τη σύμπηξη των δύο ιδιοτήτων, ιερέας και επιστήμονας, αφού κληρονομούν τα μυστικά της Τέχνης από τον πρώτο Ήρωα-Γιατρό, τον Ασκληπιό, ο οποίος λατρευόταν στο ναό της Επιδαύρου. Το Ασκληπιείο της Επιδαύρου, όπου υπήρχε ένας χώρος, το «άβατον», όπου κοιμόταν ο ασθενής, είχε περισσότερο θρησκευτικό χαρακτήρα. Κατά τον ύπνο του δινόταν με ενόραση ο τρόπος με τον οποίον θα έπρεπε να ενεργήσει, ώστε να θεραπευτεί και να θεραπεύσει και τους άλλους.
Ο Ασκληπιός είναι κεντρική φυσιογνωμία του αρχετύπου των ηρώων-θεραπευτών, είναι η ιδεατή αντίληψη της ιαματικής δύναμης της φύσης, όπως και σήμερα γίνεται αντιληπτή από τους ανθρώπους, που επιδρά κατά τις “ήπιες” εποχές στα υψώματα και στον καθαρό αέρα, κάτω από την απαλή λάμψη και θερμότητα του Ηλίου, στα σημεία που αναβλύζουν δροσερές πηγές, ενώ πανύψηλα δένδρα γύρω καθαρίζουν την ατμόσφαιρα. Τέτοιο ακριβώς ήταν και το περιβάλλον των τόπων της λατρείας του και αυτή την αντίληψη ενίσχυσαν οι διάφοροι θρύλοι της γέννησης και της καταγωγής του.
Και σκοπός των Ασκληπιάδων ήταν να ανυψώσουν τις δυνάμεις του σώματος, τις οποίες προσπαθούσαν να ενεργοποιήσουν και όχι να τις ακρωτηριάσουν, όπως πράττουν οι παππάδες κατά την είσοδο στην Βυζαντινή περίοδο με τον προσανατολισμό στον Θεό αφ’ ενός αλλά και οι «Επιστήμονες-Γιατροί» με την είσοδο στην εποχή του «Διαφωτισμού» δια της μηχανιστικής μεθοδολογίας και της βιομηχανικής οργάνωσης των συστημάτων Υγείας.
Και στις δύο περιπτώσεις καταστέλλεται πλήρως ο εσωτερισμός του ανθρώπου και καθηλώνονται οι ανοσοποιητικές του ικανότητες.
