Τελέσφορη Βία

Τελέσφορη Βία

Οι Επιβάτες να προσέλθουν
Το Διαστημόπλοιο αναχωρεί

 

(Εικόνα και Ήχος)

 

 

Κρυφακούν τα καστόρινα μποτάκια μου
Τα Έντομα στα Λημέρια
Ένα Καμουφλάζ να με ξεγελάσει…

Αν αλληθωρίσω
Αργύρια τριάντα για τον Φίλο που εποφθαλμιούσες
Ασπίδα να προβάλλει απ’ την κάμαρα
Όταν ξεμακραίνεις απ’ το δειλινό
Ξέρεις τις Λυσσασμένες βρισιές
Τις Ακονισμένες λεπίδες πια γνωρίζεις
Κι οι Τυφώνες παρακμάζουν
Δεν είμαστε εδώ για Παρηγοριές και μην ξεχνάς πως
Τη χρήση των Όπλων απαγορεύουν οι Συνθήκες
Δίχως την αποθήκευση κι ανάπτυξή τους ν’ αποτρέπουν

Ο στραβισμός μου φαντεζί
Έναν Έρωτα έψαχνα τρελλά εκεί που ναυπηγούσες
Boom Bap μακρόσυρτα πάνω στα φιδοτόμαρα
Μια γουλιά απ’ της λεχώνας το γάλα
Χύνεται στον Άθλο της
Αυτές οι πενταώροφες Αποθήκες με αφηνιασμένα σφυριχτό
Της μυριόχρονης Ανάκρισης τον ρόγχο
Δεν είμαστε εδώ για να εκτροχιάσουμε Απελπισίες και συνεπώς
Ευκόλως αναδύονται βλαστοί υγρά αχνοί στο σώμα
Χωρίς στα σκέλια ομοιογένειες να υποστρέφουν.

Το Φθινόπωρο μπορώ να κοιτάξω τα σαπισμένα φύλλα
Και να κλαίω για ώρες
Και Ποτέ για τα «σημαντικά σημεία» της Ιστορίας
Στο Πατητήρι πάντα «Παρθένες» να μην ξινίσει το κρασί
Κάτι να με ξεγελάσει
Στην πυραμίδα των ενδιαφερόντων μου
Αγέρωχα έντονη Δυσφορία και κόσμημα σφιγμένο

Κρεμασμένη στα ξέφτια ενός Ονείρου άδηλου
Άοπλη με σημαία λευκή να πολεμώ με Οργή
Ένα Ψέμμα ζητώ να με αποπλανήσει…

Κορμιά καρφωμένα σε μία μικρή ακτίνα ολίγων χιλιομέτρων
Με τα κεφάλια πεταμένα σε χύτρας νερό κοχλαστό
Δεν αρκεί το νανούρισμα κι οι κόγχες ξέχειλες
Σαν μάτια εξογκωμένα της γίδας και γλώσσα
Σε corpus η διανομή των ρόλων δάνεια
Μιας χωροχρονικής Περιοχής πλαταγιστό
Με χωρατά καθώς περιέχυνες
Λεία ανάγλυφη στο βάμμα επιζώσα
Φθαρμένο καλέμι που τριγυρνά με αποστροφή στη Σπηλιά
Και στο παρασκήνιο μ’ έκπληξη και ταραχή
Μοιραία η Μοναξιά

Την Άνοιξη μπορώ να κοιτάζω τη βλάστηση
Σκόπιμα να θεριεύω κι επεκτατικά
Της Ύπαρξης η «Ψίχα» πάθη γιομάτη και παράπονα
Θήραμα που καυχιέται
Κάποιος να με αποπλανήσει
Αγαπημένη κι αβλόγητη ταινία τα στυγνά
Της καθημερινότητας Εγκλήματα

Τελεσφορεί κι απέρχεται η Βία στις παρυφές
Έδαφος κοίλο σχηματίζοντας στον χαροπαλεμένο Χρόνο
Όλα συνδέονται με όμοιο και κληρονομημένο Αίμα

(Συνεχίζεται στην επόμενη σελίδα)

Σχετικά...

Pages: 1 2

Leave a Reply