«διαφύλαξη των αρχών του Κράτους Δικαίου»
Ξανά έρχεται ο Michel Paul Foucault να θυμίσει πως «Η δικαιική τάξη, είναι αναπόσπαστη από τον εξουσιαστικό της Λόγο, τον οποίον επικυρώνει στο όνομα της ανεξαρτησίας και αυτεξουσιότητάς της, κάτι που δεν ισχύει αλλά με την επίμονη δομική ανάλυση με τέτοιον τρόπο, ώστε να εντοπίζονται οι κοινοί παρονομαστές φαινομενικά ανεξάρτητων θεσμών, επιτυγχάνεται αόρατα η σφοδρή αντιπαράθεση των νόμων με την ελευθερία του ανθρώπου, την αξιοπρέπεια αλλά και τη δημιουργικότητά του.»
Κι οι λαϊκές παροιμίες ωστόσο δύνανται να ξεπεράσουν κάθε φιλοσοφική ανάλυση με μία φράση:
«Όποιος έφαγε το βόιδι εκρύφτη κι όποιος έφαγε τ’ αυγό εμαρτυρήθη», ας πούμε…

«Καλούμε τα κοινοβουλευτικά κόμματα να λάβουν θέση και να καταδικάσουν τα παραπάνω πρωτοφανή φαινόμενα για την ευνομούμενη πολιτεία μας».
Μετάθεση καυτής πατάτας λέγεται αυτό ή αλλιώς
Έλα Μανούλα μ’ Σώσε με…
Εξ ου και πάντα τα ανδρείκελα-υποψήφιοι κάνουν τη χρήση του όρου «ευνομούμενος».

Στη Φωτογραφία είμαι επίσης εγώ, όταν διάβασα τη δήλωση των Σωματείων της Τέχνης.
Εθελόδουλους και σφωγκοκολάριους τους αποκαλούσε πάντα ο Σιμόπουλος.
Απλώς τώρα είναι εντελώς ξάστερα τα πάντα.
Οι άνθρωποι της τέχνης που σκύψαν την κεφαλή και τήρησαν κατά γράμμα τα διατάγματα και τα μέτρα-covid αφήνοντας έξω απ’ το «θέαμά» τους τους μισούς κατοίκους της χώρας και δεν βγάλαν καμία δήλωση αλλά απλώς «κάναν τη δουλειά τους»
Οι άνθρωποι της τέχνης μπαίνουν κυμματοθραυστικά μπροστά για να λειάνουν την υφέρπουσα οργή.
Θα συνεχίσουν να πληρώνονται για να «κάνουν τη δουλειά τους» αλλά θα διαβάζουν ένα κείμενο πριν «κάνουν τη δουλειά τους».
«Χέστηκε η φοράδα στ’ αλώνι» λέμε στο χωριό μου.
Έτσι ξεπλένεται το Κράτος και συντηρείς και το αίσθημα της οργής αλλά και της διευκρίνισης των δομών επικυριαρχίας κατασιγασμένα.
Αρκεί να κοιτάξουμε γύρω τι γίνεται και ποιος έχει επιστρατευτεί αυτή τη στιγμή για να εκτονώσει το Ποίμνιο και να το κρατήσει «αδελφωμένο».
«Αδελφωμένο κι ακίνδυνο»
Μαϊμουδίζουν στις συναυλίες οι Έλληνες τη στιγμή που σε όλον τον πλανήτη οι άνθρωποι πυρπολούν προεδρικά Μέγαρα.
«Με λαγούς και με περδίκια τ’ άδικα τα κάνεις δίκια», πάλι η σοφία της λαϊκής παροιμίας μπροστά μας…

Στην Κίνα τω μεταξύ ο στρατός εποπτεύει τους ανθρώπους και με την απειλή των όπλων τους εξαναγκάζει σε test-covid, τη στιγμή που έχει καταρρεύσει εντελώς το αφηγηματάκι.
«Βάστα Κίνα»…

Εκεί στρατός εδώ συναυλίες
Ίδια όπλα είναι
Το πρόβατο να μπαίνει στο μαντρί
Και δεν θα τα χαλάσουμε στον τρόπο επίτευξης του στόχου
Κάθε «Λαός πείθεται διαφορετικά» άλλωστε
Πως πείθεται πάντως, πείθεται
Η αλήθεια να λέγεται…

Τώρα θα μου πείτε γιατί εγώ πέταξα κλωνάρια στα μαλλιά κι όχι κέρατα με τόσα που γίνονται
Ποιητική αδεία mesdames et messieurs
Οι Ποιητές ανθίζουμε σε πείσμα της Εξουσίας και του Κράτους
Πάντα…

Θα επιμείνω με Άσημο
Νομίζω κρίνεται δόκιμον…

Στο φαλημέντο του κόσμου αυτού
ο καβαλάρης εγώ τ’ ουρανού
με τους ανθρώπους ζητάς επαφή
μα έχει σπάσει κι αυτή η κλωστή…

~ ~ ~ ~ ~ ~

* Η φωτογραφία συνιστά στιγμιότυπο από την την όγδοη ενότητα της ποιητικής παρωδίας «Άρρατοι σε χρόνια Παν-Δρυμείας»

• Κείμενο: Ευαγγελία Τυμπλαλέξη

Το γυροσκόπιο αντίληψης της Ευαγγελίας Τυμπλαλέξη
Οδυνάται για τα κακώς κείμενα στον Πλανήτη.
Νιώθει να πάλλεται
Σε χώρο μαγνητικά απομονωμένο
Και η πυξίδα έχει χαθεί…

Pages: 1 2