Πράξη 2η
Η «αβάσταχτη τραγικότητα του Είναι»
Requiem χàριτος στην Τραγικότητα
Κοίτα να δεις!
Γαμήθηκα στ’ αλήθεια να βγάλω την Ιατρική
Κι όσοι με φώναζαν «παιδάκι»
Τώρα με προσκυνούν για «Κύριο»
Ζητώντας το «έλεός» μου
Κοίτα να δεις!
Των Μπα-Ιλά ένας μύθος
Ενός λαού Μπαντού απ’ τη Ροδεσία
Μπαίνω στο αμφιθέατρο
Το ένα Γένος είχε το όνομά του απ’ τις Κατσίκες
Και δεν ξέρω
Από τις Σφήκες είχε το όνομά του το Άλλο
Αν καυλώνω περισσότερο
Απ’ τα στητά των Φοιτητών κωλαράκια
Ή απ’ τα στητά των Φοιτητριών βυζάκια
Τα δυο Γένη, που λες, ήταν σε διαφωνία
Ποιος θ’ αποκτήσει του Αρχηγού το αξίωμα
Από το έδρανο διδάσκω
ΧαΧαΧα
Διδάσκω
Τα ίδια σε όλους βέβαια
Κι απ’ τα καθίσματα μου την πέφτουν
Όλα τα Φύλα τα άφυλα
Μα Γένος κανένα μόνο ν’ αναπαραχθεί δεν μπορούσε
Να δώσει Μεταλλάξεις
Νύχτες με Viagra
Οι Κατσίκες αποφάσισαν αυτοκτονία μαζική
Και Zoloft γεμισμένες
Δεν ξέρουμε τι απέγιναν οι Σφήκες
«Κρίση Υγειονομική»
ΧαΧαΧα
Οι Φτωχοί
Οι Φτωχοί παίρνουν το μέρος του Δολοφόνου
Τη Μέρα διδάσκω στο αμφιθέατρο
Τη Νύχτα επαγγελματίας gay
«Κλιματική Αλλαγή»
ΧαΧαΧα
Μια φορά τη βδομάδα συνεδριάζω
Κι όλα τα μάτια καρφωμένα στα χείλη μου
Διανύουμε «Κρίση Υγειονομική», βλέπεις
Περίσσευαν κάτι νανοκαλώδια
Και προσκολλήθηκαν στους Νευρικό μου Κύκλωμα
We are everywhere
«Κρίση Οικονομική»
ΧαΧαΧα
Ξέρεις τι είναι να γνωρίζεις
Να γνωρίζεις το μαγείρεμα των αριθμών
Αλλά να δίνεις εντολές να κλειδωθούν όλοι μέσα
Κι αυτοί να κλειδώνονται ρε φίλε
Να περιμένουν από σένα να τους σώσεις
Γιουφ λένε την τρύπα στον αργιλέ
Γιουφ και του μπαγλαμά το Ηχείο
Την ηρωίνα με γιουφ κι αυτή την ερουφάς
Για Σένα τσάμπα Κόκα
Κι εσύ να γνωρίζεις
Να γνωρίζεις το update που τους κάνεις
«Ακαταδίωκτος» να στέκεις στο περβάζι
Ό,τι αγάπησα ήταν αντίθετο από μένα
Εξαίσιο αφροδισιακό η Εξουσία
Μόνο στη Μοναξιά συμφωνήσαμε
Κοιτάς τη μύτη του παπουτσιού
Με το Αίμα απ’ τα humans
Εκεί που πέθαινα το Άλλο ανασταινόταν
Οι Νεκροί ζηλεύουν τους Ζωντανούς
Κι αφού μύθους δεν έμαθα
Και με τα μούτρα έπεσα στην Ψυχανάλυση
Τρελαίνομαι για πεολειχία
Μετά όλων σας την αποκεφάλιση
Γι’ αυτό οι Ζωντανοί όταν τους θάβουν
Θάβουν μαζί και τ’ αντικείμενά τους
Μ’ ένα μικρό τσιπ
Βλέπω τους Νεκρούς που έθαψα
Ακυρώνεις την παράλυση
Στη στάση του Μετρό
Και περπατάς
Την κώφωση καταργείς και ακούς
Μόλις πάω να ακυρώσω το εισιτήριο
Μου τραβάνε μια γροθιά στο διάφραγμα
Παύεις την τύφλωση και βλέπεις
Γιατί ν’ αρνηθώ τις «βελτιωμένες ικανότητες»
Αν δεν φτιάξεις τα humans version two
Θα σε ξεχάσει η Ιστορία
Ύστερα η Ασφάλεια με βγάζει έξω
Όσο μου σηκώνεται
Θα γαμάω και θα πληρώνομαι
Τα αίματα ανησυχούν τους επιβάτες
Πληρώνω μηνιαία συνδρομή
Στα σύνδρομά μου
