Γράφει η Ευαγγελία Τυμπλαλέξη.

Ήταν η τελευταία ρήση του Γκέμπελς, υπουργός προπαγάνδας των Ναζί στη Γερμανία απ’ το 1933 ως το 1945. Γεννήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 1897 και πέθανε την 1η Μαΐου 1945, μία ακριβώς ημέρα μετά τον θάνατο του Χίτλερ.

Πριν λίγες ημέρες στον «Ναό της Δημοκρατίας» ευτράπελα εκτυλίχθηκαν επεισόδια. Κασιδιάρης εναντίον Δένδια: σημειώσατε Χ. Όπως λέγαμε πριν λίγους μήνες Πολάκης-Άδωνις: πάλι σημειώσατε Χ. Δεν είμαστε για ανισομέρεια στις αψίκορες αντιμαχίες των Κυβερνώντων μας. Δεν το θέλει κι ο λαός, διότι ο οδοδείκτης της απογοήτευσης σε παράκαμψη των νομοθετικών αλχημειών προσανατολίζει…

Η φάλαγγα που έγινε κόμμα…

Μόλις στα 19 του ήταν ο Νικόλαος Μιχαλολιάκος, που επισύρεται η πρώτη κατηγορία εναντίον του για έκνομη ενέργεια. Στα 53 του επικυρώνεται ωστόσο καταδίκη απ’ τον Άρειο Πάγο, λόγω επίθεσης του υπαρχηγού του σε συνδικαλιστές φοιτητές. Μία διαδρομή κατάστικτη από παραλλαγές αλλά εμμένουσα σε συγκεκριμένη ιδεοπλασία, όσον αφορά στην ιστορική εξέλιξη του Ευρωπαίου, φυλή η οποία «οφείλει να προΐσταται των υπολοίπων»!!!

Το 1976, η Χώρα ήδη έχει εισέρθει σε τροχιά μεταπολιτευτική, κηδεύεται ο Ευάγγελος Μάλλιος, ιεροεξεταστής της χούντας και δολοφονηθείς απ’ την οργάνωση «17 Νοέμβρη». Το γεγονός παραπέμπει σε «πολιτική αλήθεια», πάνω στην οποία ερείδονται νοσταλγίες συνεχιστών έκπτωτων βασιλέων-δικτατορικών καθεστώτων-στρατιωτικών ασφαλιτών. Ο Γεώργιος Γεωργαλάς, θεωρητικός της Δικτατορίας, ο οποίος δεν έτυχε καμίας παραπομπής στη Δικαιοσύνη, όπως και όλα τα υπόλοιπα πολιτικά στελέχη του μιλιταρισμού της 21ης Απριλίου, αφού το «Δίκαιον» προέβη άρδην σε νομικό κατασκεύασμα που σημασιοδοτεί το πραξικόπημα ως «στιγμιαίο έγκλημα», εκφωνεί ένα λογίδριο-κόλαφος προσπαθώντας να συνδαυλίσει ναζιστικές κινδυνολογίες, το οποίο κλείνει με τη ρήση «Φωτιά και τσεκούρι»!

Έκτοτε η φωτιά και το τσεκούρι επανεμφανίζονται μεταμφιεσμένα υπό διάφορες τακτικές-ενέργειες-πράξεις. Πιο συγκεκριμένα κατά τις δεκαετίες ’80 και ’90 νεοφασιστικό και κομμουνιστικό κίνημα αντιμετωπίζονται ομοιοτρόπως, αφού στελέχη αμφοτέρων παρατάξεων καλούνται από ανακριτές ταυτοχρόνως., πολιτική την οποία εισήγαγε η κυβέρνηση Καραμανλή και ακολουθείται απ’ τους επόμενους «εκλεγμένους». Είναι η εποχή της αχαλίνωτης μεταπολιτευτικής Δημοκρατίας, ή έτσι τουλάχιστον πιστεύει ο λαός, όπου τα μαχαιρώματα μεταξύ πρακτόρων και χαφιέδων δίνουν και παίρνουν. Η Χρυσή Αυγή ξεπηδά απ’ τη μήτρα του Πλεύρη και στις ευρωεκλογές του 1999 θα υπάρξει συνεργασία των δύο συνιστωσών. «Η Νέα Δημοκρατία ήθελε μεν να παίρνει τους ψήφους των ακροδεξιών, αλλά και να παρουσιάζεται και σαν κεντρώο φιλελεύθερο κόμμα. Για το σκοπό αυτό το κράτος, χρησιμοποιώντας τους ανθρώπους των μυστικών υπηρεσιών, που αναμφισβήτητα υπήρχαν στον εθνικιστικό χώρο, διέβαλλε συστηματικά και εμπόδιζε κάθε προσπάθεια για ένωση του εθνικιστικού μετώπου. Επιπλέον χρησιμοποιεί μια προσφιλή στις υπηρεσίες τακτική, την τακτική της λεγόμενης χαφιεδολογίας, που πρώτος είχε εφαρμόσει για να διαλύσει το ΚΚΕ ο υπουργός του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου Μανιαδάκης» αναφέρει ο ίδιος ο Μιχαλολιάκος.

Ενώ η ομάδα της Χρυσής Αυγής διακηρύττει ιδεολογικές αναζητήσεις εν έτει 1981 επιδίδεται σε εύρεση διεθνών ερεισμάτων για να καταπλεύσει στις ακτές του CEDADE, νεοναζιστικό κόμμα της Ισπανίας, το οποίο συστήνεται το 1966 και η εξάπλωσή του εδράζεται στην φιγούρα της «πνευματικής αδελφότητας» και απ’ την εκκίνηση της ιδρύσεώς του αποπειράται να ελκύσει τους προβολείς επάνω στην φασιστική υπόστασή του, σαν κεντρομόλος πανευρωπαϊκή δύναμη. Το 1984 ο Μιχαλολιάκος διορίζεται απ’ τον έγκλειστο Παπαδόπουλο, τέως δικτάτορα, στη θέση του αρχηγού της ΕΠΕΝ. Η προσωπική γνωριμία των δύο έχει τελεστεί στις φυλακές του Κορυδαλλού, όπου και ο νεαρός Μιχαλολιάκος ήταν κρατούμενος. Ο κύριος Ψαρράς στο βιβλίο του Η μαύρη βίβλος της Χρυσής Αυγής διατείνεται πως «…για αδιευκρίνιστους λόγους η κυβέρνηση Καραμανλή επέλεγε τις πτέρυγες των χουντικών για να στεγάσει τους νεοφασίστες, που κατηγορούνταν ως βομβιστές της μεταπολίτευσης». Παρόλο που η σχέση των δύο εμφανίζεται πολύπλευρη, η διαιώνιση παλαιοτέρων εσωτερικών αντιθέσεων θα τους φέρει εκ νέου αντιμέτωπους, με αποτέλεσμα την παραίτηση του Μιχαλολιάκου απ’ την ηγεσία της ΕΠΕΝ.

Ακολουθεί η δεκαετία του 2000, επονομαζόμενη σαν δεκαετία των συλλαλητηρίων με τους οπαδούς του κινήματος να ξεχύνονται στους δρόμους οπλισμένοι με σιδερολοστούς για να δονήσουν την ατμόσφαιρα με εθνικιστικά συνθήματα. Στις 10 Δεκέμβρη 1992 επιτίθενται στην ΑΣΟΕΕ και η κανιβαλική εριστικότητα συνεχίζει για να εκτονωθεί δια μέσω της καταστροφής του μπαρ Ο μάγος του Οζ και της διακομιδής των Σαπουνά και Υφαντή, αριστερών φρονημάτων, στο νοσοκομείο ύστερα από άγρια επίθεση εναντίον τους. Η επίσημη ανακοίνωση της ΕΛ.ΑΣ περιορίζεται σε επίρριψη ευθυνών σε αναρχικούς. Προσαγωγές 9 υπόπτων έγιναν για τα μάτια, αφού δεν κρατήθηκαν ούτε καν τα στοιχεία τους, ενώ οι μηνύσεις των θυμάτων κατέληξαν στο αρχείο. Το τελικό ανακοινωθέν της Αστυνομίας αρκέστηκε στην αναφορά ενός και μοναδικού συλληφθέντος, ενός 17χρονου μαθητή, ο οποίος διένειμε έξω απ’ την ΑΣΟΕΕ αντεθνικές προκηρύξεις!!!

Το μαύρο κουτί!

Έγκριτοι αναλυτές του πολιτικού φαινομένου της Ακροδεξιάς δακτυλοδεικτούν τα ΜΜΕ και τον περίεργο ρόλο τους όσον αφορά στην ανάδειξη των εν λόγω πυρήνων. Τη στιγμή που όλοι οι κομματικοί σχηματισμοί με ποσοστό κάτω του 1% υπόκεινται σε ολοκληρωτική φίμωση, το ΛΑΟΣ καταφανώς λαμβάνει χρόνο και θέση στο βήμα. Οι μετακινήσεις δε των στελεχών απ’ τα ακροδεξιά κόμματα σε αυτό της Νέας Δημοκρατίας είναι επίσης πασίδηλη με αναφορές σε Μάκη Βορίδη-Άδωνη Γεωργιάδη-Νίκος Δένδιας και άλλους, οι οποίοι εκκινούν την πολιτική τους σταδιοδρομία απ’ τους χώρους εθνικιστικών κινημάτων και παρεισφρέουν στο κεντρώο μέτωπο. Σε εκπομπές των Λιάνας Κανέλλη- Παναγιωταρέα-Βέλλιου-Χατζηνικολάου-Πρετεντέρη παρελαύνουν ανενόχλητοι και μάλλον πολλαπλώς προσκεκλημένοι οι Μιχαλολιάκος-Βορίδης-Πλεύρης-Καρατζαφέρης, για να αντιληφθεί ο ελληνικός λαός πως δεν επρόκειτο για απλή ελευθερία έκφρασης αλλά για αναντίρρητη ανάδειξη, περιβεβλημένη με ιδιαίτερο συμβολικό βάρος. Ένα επεισόδιο της εκπομπής του Πρετεντέρη «Τέλος εποχής» κρίνεται καθοριστικό για την επιτυχία της συνταγής με τον Πάγκαλο και στελέχη της ακροδεξιάς να πυρριχίζουν τα βέλη τους. Και συμπεραίνει ο ίδιος ο Μιχαλολιάκος περιχαρής «Όπως ήταν φυσικό ο απόηχος της εκπομπής ήταν τεράστιος. Όσα εμετικά και αισχρά να γράφτηκαν, σε Αθήνα κι επαρχία δεν βρέθηκε ένας να με κατηγορήσει.» και συμπληρώνει ο Πάγκαλος «Δεν είμαι αντίθετος με την ελεύθερη δράση-έκφραση ακόμη και φασιστικών οργανώσεων, αλλά όταν νομιμοποιείται η θέση τους δια μέσω αναγνώρισης ως πολιτικών φορέων τότε το πράγμα αλλάζει…».

Pages: 1 2