Στην τελική έσπευσα κι εγώ να δικαιολογηθώ
Βγάζοντας ταυτότητα
Χτένισα ευπρεπώς τα μαλλιά μου
Σκφούγγισα Δάκρυα-Μίξες-Σάλια
Πέταξα το χαρτομάντηλο στο καλαθάκι αμέσως
Μην ανησυχείς
Δεν θα σε Μολύνω
Φόρεσα και τα καλά μου για να στηθώ στην κάμερα
Βασικά στήθηκα στην κάμερα
Να γελαστώ-Να χρησιμοποιηθώ-Να εξευτελιστώ
Εκούσια Avatar διάφανο να γίνω
Ο Φωτογράφος βέβαια τραβήχτηκε
Κάτω απ’ τη «σοβαρή ανατροφή»
Την διαγωγή κοσμία
Η Σκύλλα και η Χάρυβδη χωρίς λινό παλτό
Κάνε αποποίηση
Να γλυτώσεις
Πολύ Κακό για το «Τίποτα» θα πεις
Ίσως λίγο Καλό για το «Ελάχιστο»
Ένα «Ελάχιστο» μόνο δικό μου
Λοιπόν θέλω να σου πω πως…
Το να γράφεις Ποίηση είναι το χειρότερο
Ένας Κόμπος σου δένει τις χορδές και δεν αναπνέεις
Γδύνεσαι
Σχίζεις τη σάρκα σου με τα νύχια
Κόβεις τα μαλλιά με ψαλίδι
Πνίγεσαι σε δέκα θάλασσες
Κρατάς Κερί να βλέπεις στην αποχέτευση
Κυλά η σκουριά απ’ τις αρτηρίες
Οι Φλόγες φουντώνουν και θερίζουν
Χτυπιέσαι στον τοίχο κι υποφέρεις
Στο βλέμμα σου υπάρχει το Κενό
Τόσο που όσες κοτρώνες κι αν ρίξουν μέσα οι Ρουφιάνοι
Καμιά δε φτάνει σε πυθμένα
Δεν ακούγεται κανένας Ήχος
Κανένας Ήχος προσγείωσης ρε φίλε, σου λέω
Ρώτα πόσα Στοιχειά με βασανίζουν
Ρώτα πόσα Vampirs με κορφές απαράμιλλες
Του Κλώτσου μ’ έχουν στο Σκοτάδι και του Μπάτσου
Ο Lemmy Kilmister-Ο Μπαμπάς-Η Μαμά
Κάτι τριζόνια που είχα πνίξει μικρή στο ρυάκι
Ένα ξύλινο Τραπέζι που του είχα σπάσει τα πόδια
Ακόμη με τρόμο θυμάμαι
Πόσο ήταν στραβά και δεν στέριωνε
Μια Νυχτοπεταλούδα που της ξερίζωσα τα Φτερά,
Δείγμα να τα ‘χω να ζωγραφίζω
Ο γέρος που πήρα σβάρνα με το αυτοκίνητο πριν κάποια χρόνια
Με το διαμελισμένο του μηρό και μέτωπο βουληγμένο
Οι γιαγιές που μου λέγαν να μη φορώ φούστες κοντές
Μα την Πίστη μου!
Τις έχασα κάποια στιγμή στην Πόκα να ησυχάσω
Ακόμη κι οι Σύζυγοι που βαρέθηκα να πλένω τις φανέλες τους
Γαριασμένες μες στη λεκάνη
Βαρέθηκα, μ’ ακούς;
Δεν κάθισα εκεί!
Κι η «γυναικούλα»
Που τα παράτησε όλα κι αφοσιώθηκε στα παιδιά της
Κι αυτή με κυνηγάει
Με κυνηγάει με μίσος
Ο Παππάς της Ενορίας που έφτυνα στο δισκοπότηρό του
Πολύ παχύς θυμάμαι, και μου ‘κανε κήρυγμα να ‘μαι Εγκρατής
Πολλά εγκλήματα!
Αλλά συνεχίζω φανατική να ‘μαι της Σελήνης
«Η Πανσέληνος του τρέχοντος μήνα…»
Θυμάσαι οταν δυναμώσαμε το ραδιόφωνο;
Λοιπόν θέλω να σου πω πως…
Το να γράφεις Ποίηση είναι το χειρότερο
Για σένα που τα μετράς όλα με το χρήμα
Πολύ Κακό για το «Τίποτα» θα πεις
Ίσως λίγο Καλό για το «Ελάχιστο»
Ένα «Ελάχιστο» μόνο δικό μου
Κατά-δικό μου ρε, μ’ακούς;
Δεν μπορεί Κανείς να μου το πάρει
Και Σε διαβεβαιώ
Δεν ακούγεται κανένας Ήχος
Κανένας Ήχος προσγείωσης
Στον Πυθμένα του Κενού
~ ~ ~
Έσω-Φρενών
Η ποιητική ενότητα «Κυβερνεία-Ίσως Πορνεία» συνιστά το 5ο μέρος του έργου «Έσω-Φρενών», είναι μία ποιητική σύνθεση, η οποία πλαισιώνεται από εικόνα-ηχητική απαγγελία του πονήματος-μουσική επένδυση.
~ ~ ~
Το «Παιδί» για να ελευθερωθεί
Δεν πρέπει να το «σώσει» ΚΑΝΕΝΑΣ…
~ ~ ~ ~ ~ ~
Η ενότητα επενδύθηκε με τη μουσική:
-
Jessy Blue – beat making on akai
-
Throbbing Gristle – In The Shadow Of The Sun_Edit
-
Lava – Tears Are Goin’ Home
-
The Game Night
