Τύφλα να ‘χουν των Θεών οι τυραννίες…
Και ξεκινά ένα ωραίο πρωί ο άνεργος να ριχτεί στην αρένα της αναζήτησης «απασχόλησης», επειδή ο όρος εργασία έχει αποπεμφθεί απ’ το καθημερινό μας λεξιλόγιο, ίσως και να πρόκειται για μία προοδευτική έκφανση της νέας οργάνωσης της «Μεταβιομηχανικής Κοινωνίας»!
Ένας νέος έρχεται αντιμέτωπος με συγκεκριμένους δρόμους. Θα υπομείνει την απασχόληση προς άγραν ενός υποτυπώδους ξεροκόμματου, το οποίο δεν επαρκεί παρά για τα ατομικά του έξοδα, αφού θα μένει στην εστία των γονιών του ως εξ ανάγκης ή εκ πεποιθήσεως adulescent, όρος που εισήγαγαν οι Γάλλοι όταν το κύμα των νέων που αργοπορούσε να αυτονομηθεί διογκωνόταν επικίνδυνα, και για προοπτική απελευθέρωσης ή τεκνοποίησης ούτε λόγος. Ως δεύτερη επιλογή διατίθενται αρκετοί προορισμοί του Εξωτερικού, έδρες πολυεθνικών προτεσταντικής πειθαρχίας, όπου θα αποδημήσουν ως ειδικευμένοι μετανάστες και θα μυηθούν σεμνά και ταπεινά στην τελετή της «γονυκλισίας». Και να διασαφηνίσουμε πως Πολίτης του Κόσμου είσαι εκ γενετής αλλά δεν θα έβλαπτε και η παρακράτηση του δικαιώματος του ανθρώπου να επιλέξει το μέρος που θέλει να εγκατασταθεί για τους δικούς του λόγους κι όχι απαραίτητα εθνικιστικούς.
Ένας μεσήλικας συνήθως είναι στα όρια της απόγνωσης. Τον αποφεύγουν όπως ο διάβολος το λιβάνι, θες λόγω εμπειρίας-προϋπηρεσίας-τριετιών, θες λόγω που τα γκρίζα μαλλιά του δεν είναι και τόσο ελκυστικά, δεν έχει και καμία ιδιαίτερη σημασία. Αν βρίσκεται στην «ευχάριστη θέση» να ζει ο γονιός του, βουτά το κοχλιάριον στη σύνταξη του τελευταίου. Αν έχει φίλους βολεμένους τον συντηρούν, από φιλικά αισθήματα ή από ενοχές για το συνδαύλισμα της κατάντιας του από τη θέση ισχύος, αυτό είναι αρκετά θολό και δεν διασαφηνίζεται. Αν δεν έχει καθόλου φίλους-γονείς-γνωστούς αλλά είναι φυγόπονος ως προς την αυτοχειρία, απλώς αναμένει το τέλος του, θωρώντας στο ενδιάμεσο στωικά τη ΔΕΗ να του κόβει το ρεύμα-τους κλητήρες να του κάνουν έξωση απ’ το δωμάτιο ή σπίτι που διαμένει και άλλα τέτοια ευτράπελα πριν την αποδήμηση εις τόπον χλοερό.
Η περιθωριακή Ηθική…
Είτε νέος είτε μεσήλικας εισέρχεσαι καθημερινά σε ιστότοπους ευρέσεως-προσφοράς εργασίας, ώστε να μην χαρακτηριστείς «τεμπέλης», διότι οι βολεμένοι εξαπολύουν και πυρά του τύπου «όποιος θέλει δουλειά, βρίσκει!» και με αδιαλλαξία φθονερή θα έλεγες.
Το 50% των προσφερόμενων θέσεων εργασίας αφορά σε προώθηση εμπορευμάτων κι υπηρεσιών, που σημαίνει ο απασχολούμενος αμείβεται εάν κι εφόσον καταφέρει να στοχεύσει στο προβλεπόμενο όριο των πωλήσεων που του αναλογεί, ώστε να κρίνεται «παραγωγικός» απ’ την Εταιρεία, διαφορετικά θα δει την πόρτα της απόλυσης χωρίς βέβαια καμία προειδοποίηση, συνήθως δια μέσω SMS ή κλήσης τηλεφωνικής αν τον «εκτιμούν» λίγο παραπάνω. Επ ουδενί δεν πρόκειται για εργασία μία ανάλογη ενασχόληση, τουναντίον για δυνάστευση και ο όρος χρησιμοποιείται με συνείδηση και ουχί χαριτολογώντας ή υπερβάλλοντας. Είναι σαν να βρίσκεται ο εργαζόμενος σε γιάφκα του Άουσβιτς, όπου οι Ναζί=Ομαδάρχες και Προϊστάμενοι χτυπούν το καμουτσίκι εξαντλώντας τον υφέρποντα φασισμό τους κι αλίμονο αν δεν «πέτυχες την πώληση»! Ο εργαζόμενος καλείται να αποδείξει την Ανηθικότητα ή την Ηθική του σε όλο της το μεγαλείο, αφού είτε θα επιτύχει την πώληση αποφεύγοντας αναφορά στα «ψιλά γράμματα» ανταγωνιζόμενος ταυτοχρόνως τον συν-προλετάριο συνάδελφό του, είτε θα κάνει ελάχιστες πωλήσεις στέκοντας στο ύψος της ειλικρίνειάς του κι αρνούμενος να «φαγωθεί» με τον διπλανό του για ψωροδεκάρες, κι αναλόγως θα παραμείνει ενεργός ή θα επανέρθει σε κατάσταση ανεργίας.
Ένα μεγάλο ποσοστό μηχανών αναζήτησης εργασίας, στο οποίο εγγράφεσαι για να λαμβάνεις ειδοποιήσεις στο ηλεκτρονικό σου ταχυδρομείο, ζητούν μηνιαία συνδρομή, ώστε να προωθούν το δημιουργημένο προφίλ σου ή να μπορείς να εκδηλώνεις ενδιαφέρον σε αγγελίες που τυχόν ενδιαφέρουν. Διαφορετικά ο υποψήφιος, που στην τελική δεν είναι καν υποψήφιος, αφού έχει αποκλειστεί απ’ την επικοινωνία με την δυνητική εργοδοσία, βαυκαλίζεται πως έχει πρόσβαση σε διάθεση αγγελιών! Είναι όπως τα «προγράμματα ασφάλισης και περίθαλψης» που διαφημίζουν οι Ιδιωτικές Ασφαλιστικές για ανέργους. Μα άνεργος σημαίνει «δεν έχω εργασία, παρεπομένως ούτε εισόδημα»!
Πάρα πολλές επιχειρήσεις έχουν επίσης αναθέσει την εύρεση υπαλληλικού-εργατικού προσωπικού σε διαμεσολαβούσες εταιρείες, οι οποίες λειτουργούν ως «μαστροποί» του ανθρώπινου δυναμικού ανά τον Κόσμο, αφού ο δυνητικός ενδιαφερόμενος λαμβάνει ένα συμφωνητικό που καλείται να υπογράψει με τον διαχειριστή της ενδιάμεσης «εκπόρνευσης», διότι πως αλλιώς να χαρακτηρίσεις ανάλογες κινήσεις. Δόκιμο να διευκρινιστεί πως ο υπογράφων-υπογράφουσα=εργαζόμενος-εργαζόμενη δημιουργεί «σχέση εργασίας» με μία ανώνυμη Εταιρεία, η οποία εδρεύει στο Μπελίζ κι εκπροσωπείται από μία θυγατρική στο Λουξεμβούργο και της οποίας τα συμφέροντα στην Ελλάδα διεκπεραιώνονται από επιχειρηματία σ’ ένα «καταγάλανο» νησί της Μεσογείου! Όλοι μαζί αυτοί, επιφανείς αλλά άγνωστοι επιχειρηματίες με καλυμμένο προσωπείο, τύφλα να ‘χουν οι «κουκουλοφόροι» που για όλα μας φταίνε, υποχρεώνουν τον υποψήφιο απασχολούμενο να πληρώσει κι από πάνω, σε περίπτωση που δεν αποδειχτεί άξιος στην εργασία για την οποία κλήθηκε, ποιος θα κρίνει βέβαια αν όντως είσαι άξιος-αξιόλογος-ακαμάτης ή όποια άλλη ρετσινιά δεκτή εδώ που φτάσαμε, δεν χρειάζεται να επεξηγήσουμε κατά την ταπεινή άποψή μου.
«Ζήσε Μάη μου, να φας τριφύλλι» δηλαδή!
(Συνεχίζεται στην επόμενη σελίδα)
