Οι Τράπεζες σήμερα ελέγχονται πλήρως απ’ την οικογένεια ROTHSCHILDS ενώ οι πηγές ενέργειας απ’ την οικογένεια ROCKEFELLERS. Οιαδήποτε άλλη συντεχνία του τύπου Στοές-Λέσχες-Οργανώσεις επιδαψιλεύουν τιμές μέχρι το χώμα στους πρωτουργούς και σκοπούμενό τους είναι η διακόρευση των πολιτικών συνιστωσών του κάθε κράτους δια μέσω χρήματος κι εξουσίας. Το 2009 ο Jacob Rothschild συναντήθηκε με τον Κώστα Καραμανλή λίγους μόνο μήνες μετά την επίτευξη της συμφωνίας των αγωγών με τη Ρωσία και λίγους επίσης μετά την πτώση του. Ο ΓΑΠ σαν σοσιαλιστής έστρωσε ευκολότερα το χαλί για την είσοδο της χώρας στον κυκεώνα μνημονίων, σαν πειραματόζωο. Τι σημασία έχει αν ακολούθησαν κυβερνήσεις διάσωσης, Παπαδήμος-Βενιζέλος-Σαμαράς. Πάλι αριστερά παράταξη επιλέχθη για να βγάλει το φίδι απ’ την τρύπα, αφού επικρέμαται η ιδέα πως η Αριστερά δεν επιτρέπει αφαιμάξεις του λαού, ο οποίος απλώς εκ των υστέρων αντιλαμβάνεται την προδοσία εις βάρος του. Ο Λουκάς Παπαδήμος ήταν υπάλληλος των Rockefellers. Ο καλός υπάλληλος υπακούει στον εργοδότη του. Κατά συνέπεια ο Παπαδήμος κατέθεσε εις το ακέραιον το ποσό των ομολόγων του Ελληνικού Δημοσίου στον κύριο DART των νήσων CAYMAN τη στιγμή που στο δημόσιο ταμείο διαπιστωνόταν άνευ προηγουμένου δυσχέρεια πληρωμής συντάξεων. Ο αριβισμός στην Ελλάδα έλκει τις ρίζες του μεταπολιτευτικά τουλάχιστον στο ΠΑΣΟΚ, το οποίο δόλωσε την Ελλάδα στο αγκίστρι των ηγεμόνων. Ακολουθούν μηδενός εξαιρουμένου όλες οι υπόλοιπες κυβερνήσεις. Η δημόσια περιουσία περιήλθε θριαμβευτικά στα χέρια της Γερμανίας και μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού οδηγείται ανεπιστρεπτί στην εξαθλίωση. Ο David Rockefeller σ’ ένα βιβλίο διατύπωσε ανερυθρίαστα: «Ορισμένοι μάλιστα πιστεύουν ότι είμαστε μέρος μιας μυστικής κλίκας που δουλεύουμε εναντίον των συμφερόντων των ΗΠΑ, χαρακτηρίζοντάς μας σαν διεθνιστές, και ότι συνωμοτούμε με άλλους ανά τον κόσμο, για να οικοδομήσουμε ένα πιο ολοκληρωμένο παγκόσμιο πολιτικό και οικονομικό οικοδόμημα. Αν αυτή είναι η κατηγορία, δηλώνω ένοχος, και είμαι υπερήφανος γι’ αυτό».

Η Παγκόσμια Δικτατορία είναι εδώ συγκεκαλυμμένη στη Δύση, ΗΠΑ-Ευρώπη, ολοφάνερη στην Ανατολή, Ρωσία-Κίνα. Δόκιμο σ’ αυτό το σημείο είναι να αναφερθεί πως παγκόσμιος στρατός είναι το ΝΑΤΟ, το οποίο προσπορίζεται τα μέσα με το να λυμαίνεται το χρυσό, που έχει αποθηκευτεί στις Εθνικές Τράπεζες, κατ’ επέκταση στην Κεντρική Παγκόσμια τράπεζα, στην οποία όλες είναι υπόλογες. Και βέβαια συνεχίζουμε όλοι μας να πουλούμε έναντι ψίχουλων τα κοσμήματά μας στη μαύρη αγορά των ενεχυροδανειστηρίων, τα οποία έχουν ξεφυτρώσει σαν μανιτάρια, σημάδι άκρατης ένδειας. Στο 7ο Πρωτόκολλο των Σοφών της Σιών αναφέρεται ξεκάθαρα: «Πρέπει να μη υπάρχουν πια τα κράτη, παρά μόνο μάζες απόρων, κάποιοι εκατομμυριούχοι αφοσιωμένοι σε μας, αστυνομικοί και στρατιώτες, για τον έλεγχο των απόρων μαζών».

Πρόσω ολοταχώς προς την ανάπτυξη…

Η κεφαλαιοποιητική επιτάχυνση στην Ελλάδα κάνει την έναρξή της στο λυκόφως του 20ου αιώνα, το 1997-1998. Ένα δείγμα εκσυγχρονιστικής φάσης, στην οποία όφειλε να διέλθει η οικονομία. Επιγενόμενο στην επόμενη οκταετία ήταν η σωρευτική αύξηση λόγω ευρωπαϊκών επιδοτήσεων κατά 78% ενώ η ζήτηση των ελληνικών προϊόντων άγγιζε μόνο το 37%. Παράλληλα συμπιέζεται το εργασιακό κόστος ανά μονάδα προϊόντος κατά 4,5%, πράγμα που διογκώνει το εισοδηματικό πλεόνασμα που άγεται προς κεφαλαιοποίηση χωρίς ωστόσο να κρηπιδώνει συνθήκες ανάπτυξης της παραγωγής. Με μαθηματική ακρίβεια η υπερκεφαλαιοποίηση απολήγει σε αποδυνάμωση της Ελλάδος αλλά σε κερδοφορία-κερδοσκοπία, όποια λέξη θέλει ο αναγνώστης εγκολπώνεται, των 15 εύρωστων χωρών της Ευρώπης κατά 57%. Όλα τα μνημόνια έχουν χαρακτήρα διορθωτικής επιβράδυνσης, αφού προάγουν την πτώση της παραγωγικότητας. Όσο και να μειωθεί το εργασιακό κόστος η δυσμένεια αποτρέπει κάθε μορφή επενδύσεων. Όσο οι ευρωπαϊκοί πόροι να χρηματοδοτούν, στην ουσία δεν παρεμφαίνουν αρωγή στη σταθεροποίηση αλλά στην αστάθεια. Μία δυναμική που ενθαρρύνεται για νομισματικούς λόγους, κάτι που συρρικνώνει το βιοτικό επίπεδο όλων μας αλλά κυρίως των χαμηλών στρωμάτων. Οι δολιχοδρομίες δεν έχουν τέλος όσον αφορά στο συνταξιοδοτικό-ασφαλιστικό.

Αν αρκεστούμε στη ρήση, πριν κάμποσο καιρό, του Κου Τσακαλώτου:

«Όπως καταλαβαίνετε γίνανε αμοιβαίοι συμβιβασμοί, με μερικά πράγματα είμαστε ευχαριστημένοι με μερικά πράγματα είμαστε λιγότερο ευχαριστημένοι. Έγιναν και θετικά πράγματα στο επίπεδο του ότι δεν μας ζήτησαν επιπλέον μέτρα για το 2018 και ότι κερδίσαμε αρκετές επιχειρήσεις που ήταν στο ΤΑΙΠΕΔ πηγαίνουν στο ΕΔΗΣ, που υπάρχει μια εντελώς διαφορετική λογική, όπως τα αεροδρόμια. Προφανώς και τα αντίμετρα είναι στα θετικά. Είναι άλλα που μας στενοχωρούν περισσότερο.»

Αυτό να είναι πάντα ευχαριστημένοι όλοι, σίγουρα αφορά σε κάποιο σύνδρομο, που θα πρέπει να ερμηνευτεί. Σάββατο κοντογιορτή, να και η Κυριακή, για το 2018 λέω. ΤΑΙΠΕΔ ή ΕΔΗΣ, άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλλε τα ρούχα αλλιώς. Το συμπέρασμα είναι πως οι κυβερνώντες μας θεωρούν μη νοήμονες.

Κύκλος που κλείνει όπως κάθε πολιτειακού συστήματος προς τον ολοκληρωτισμόν, και οι Έλληνες ζουν την έξοδο του Μεσολογγίου, και κάθε σκλάβος στον Πλανήτη ζει τη δική του έξοδο, επειδή βρισκόμαστε ήδη στη λήξη του 2018…

Pages: 1 2