Απόσπασμα από το παραδοσιακό τραγούδι «Κόκκιν’ αχείλι»
Και στο μαντή και στο μαντήλι το `συρα
Και στο μαντή και στο μαντήλι το `συρα
Περσεφόνη: Και στο μαντήλι το `συρα
Κι έβαψε το μαντήλι κόκκιν’ αχείλι
Κι έβαψε το μαντήλι κόκκιν’ αχείλι
Έρκυνα: Κι έβαψε το μαντήλι
Σπύρος Γουργιώτης:
Έτυχε να μεγαλώσω δίπλα στο Ποτάμι
Όλη μου τη ζωή ζούσα δίπλα στο Ποτάμι
Έψαχνα μέσα στο Ποτάμι να βρω τον κατάλληλο Βράχο
Τον εντόπισα κάποια στιγμή
Τον μελέτησα από ψηλά
Δεν έψαξα να βρω λευκό μάρμαρο, όπως συνήθως φτιάχνουν τα γλυπτά
Πριν αρχίσω να ψάχνω για τον Βράχο, είχα την εικόνα του έργου στο μυαλό μου
Έτσι έψαχνα να βρω έναν Βράχο, που να ταιριάζει
Να έχει αυτή την εικόνα μέσα του
Είχα ήδη μάλιστα φτιάξει και το πρόπλασμα
Τότε είχα κι ένα Χυτήριο ερασιτεχνικό και είχα φτιάξει από κερί το πρόπλασμα
Μετά το χύτευσα και το ‘κανα σε μπρούτζο
Το έργο το είχα πριν έτοιμο, όπως το είχα στο μυαλό μου, στο πρόπλασμα
Και έψαχνα να βρω τον κατάλληλο Βράχο
Έτυχε να πέσω σ’ έναν Βράχο, που ταίριαζε απόλυτα
Και μάλιστα είχε και τις κλίσεις, που ήθελα
Μετά ήταν πολύ εύκολο για μένα, που διαθέτω κάποια Φαντασία, να δω ότι μέσα σ’ αυτό το Βράχο είναι η Μορφή, που ήδη είχα φτιάξει στο πρόπλασμα
Απόσπασμα από το «Περί Φύσεως»
Παρμενίδης
Κουφοί
Τυφλοί
Και έκπληκτοι
Άκριτα στίφη που νομίζουν
Ότι το «Είναι»
Ταυτίζεται με το «μη-Είναι»
Κι όλοι
Τροχιά παλίνδρομη
Ακολουθούν…
Σπύρος Γουργιώτης:
Ένα κυρίαρχο στοιχείο ήταν ότι το έργο έπρεπε να κοιτάζει κάτω απ’ τη Γέφυρα του Ξενία
Έπρεπε το Βλέμμα της να περνάει κάτω απ’ τη Γέφυρα και να κοιτάζει προς το Φαράγγι
Επειδή προς τα ‘δω υπολόγιζα πως ήταν το Μαντείο
Σαν Μοντέλο ζήτησα απ’ την κόρη μου να μού δανείσει τη Μορφή της
Κάνοντας κι εγώ λίγο χιούμορ της είπα ότι:
«Θα έχεις πρόβλημα, επειδή εσύ θα γερνάς ενώ η Μορφή του Γλυπτού θα μένει πάντα νέα
Θα το αντέξεις αυτό;;»
«Εντάξει! Θα το αντέξω», λέει
Απόσπασμα από «Ορφικούς Ύμνους»
9. Ὕμνος Είς Σελήνην
Τρέξε Βασίλισσα της Νύχτας
Τη λαμπερή Κατήφεια με δάδα
Γεμάτη από σοφία
Λάμπουσα για τους νέους ίκέτες
Να μεγαλώνεις όσο θα λιγοστεύεις
Όσο θα λιγοστεύεις…
Απόσπασμα από το παραδοσιακό τραγούδι «Κόκκιν’ αχείλι»
Και στο ποτά και στο ποτάμι το `πλυνα
Και στο ποτά και στο ποτάμι το `πλυνα
Έρκυνα: Και στο ποτάμι το `πλυνα
Κι έβαψαν τα νερά του κόκκιν’ αχείλι
Κι έβαψαν τα νερά του κόκκιν’ αχείλι
Περσεφόνη: Κι έβαψαν τα νερά του
Σπύρος Γουργιώτης:
Έφερα έναν γερανό εδώ στο Ποτάμι
Πήραμε τον Βράχο
Τον πήγα στο Εργαστήριό μου
Και για μερικές εβδομάδες απλώς μελετούσα τον Όγκο
Και υπολόγιζα με το μυαλό μου που περίπου είναι το κάθε στοιχείο του Προσώπου
Ήξερα από πριν
Γνώριζα ποια είναι η Μορφή και ποια είναι ακριβώς η Θέση της
Αρκούσε δηλαδή ένα πλατανόφυλλο να πέσει στο κεφάλι μου και να πω:
«Να! Αυτό το έστειλε η Έρκυνα»
Είχα μια τέτοια σχέση, μεταφυσική με αυτό το έργο, και παρατηρούσα το παραμικρό
Δεν είναι τυχαίο ότι και στο κεφάλι της Έρκυνας, του Γλυπτού, σαν διακοσμητικό στοιχείο έχω ένα πλατανόφυλλο
Όταν μία κοπέλα, σαν την Έρκυνα ας πούμε και σύμφωνα με το Μύθο, παίζει σ’ ένα Άλσος μπροστά σ’ ένα Σπήλαιο, τι στολίδια θα ‘χει στο κεφάλι της;;
Το πιο απλό
Ένα φύλλο που θα πέσει απ’ τον Πλάτανο
Φανταζόμουν ότι και σήμερα τα παιδιά, που παίζουν σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον, δανείζονται στοιχεία απ’ τη Φύση για να στολιστούν
Απόσπασμα από «Ορφικούς Ύμνους»
8. Ὕμνος Είς Ήλιον
Ήλιε με Μάτι αιώνιον
Ταχύς κι ορμητικός
Ορμητικός
Αφ’ εαυτού ακαταπόνητος
Ακαταπόνητος
Με λιγυρό μαστίγιο
Σε άρμα τέθριππον
Φανέρωσε εις τους μεμυημένους
Φανέρωσε…
Σπύρος Γουργιώτης:
Φαντάζομαι οι Μινύες, θα είχαν μια εξέχουσα θέση για τις Γυναίκες
Είχαν ισότιμη θέση
Και δεν είχαν πρόβλημα να δώσουν σ’ ένα Ποτάμι θηλυκό όνομα
Νομίζω, αυτό δείχνει ο μύθος
Απόσπασμα από το «Περί Φύσεως»
Παρμενίδης
Ποτέ η δύναμη της γνώσης δεν θ’ αφήσει
Δίπλα στο «μη-Ον» να φυτρώσουν αν-ούσιες δημιουργίες
Γι’ αυτό η ∆ικαιοσύνη δεν επέτρεψε
Ούτε να γεννηθεί ούτε ν’ αφανιστεί
Μόνο να συγκρατεί
Μόνο να συγκρατεί…
