Απόσπασμα από το παραδοσιακό τραγούδι «Κόκκιν’ αχείλι»
Κι έβαψε ο ή κι έβαψε ο ήλιος ο μισός
Κι έβαψε ο ή κι έβαψε ο ήλιος ο μισός
Περσεφόνη: Κι έβαψε ο ήλιος ο μισός
Και το φεγγάρι ακέριο κόκκιν’ αχείλι
Και το φεγγάρι ακέριο κόκκιν’ αχείλι
Έρκυνα: Και το φεγγάρι ακέριο
Σπύρος Γουργιώτης:
Δεν γίνεται να ‘σαι σ’ ένα τέτοιο τεχνολογικό περιβάλλον
-
στην εργασία σου
-
στο σπίτι σου
-
ακόμη και στον ύπνο σου
Και να ‘σαι και τόσο ρομαντικός, ώστε να καταφεύγεις στους μύθους
Ή το ένα θα είσαι ή το άλλο
Και το ίδιο το Σύστημα δεν θέλει να είσαι
-
ένας ρομαντικός Καλλιτέχνης
-
ένας Ποιητής
-
ένας μυθοπλάστης
Θέλει να είσαι ένας στυγνός τεχνοκράτης
Ακόμη είμαστε στα πρώτα βήματα
Θα είναι φριχτά τα πράγματα για τους ανθρώπους
Βέβαια δεν θα το αντιλαμβάνονται καν
Θα θεωρούν ότι αυτός είναι ο φυσικός τρόπος ζωής
Αλλάζουν τα Πράγματα
Απόσπασμα από το «Περί Φύσεως»
Παρμενίδης
Η Μοίρα δέσμευσε το Ον
Ακίνητο να μένει
Και Ενιαίο
Ενιαίο
Κι αλοίμονο
Αλοίμονο
Όσα θεσπίζουν οι Θνητοί
«Αληθινά» νομίζοντάς τα
Δεν είναι παρά ονόματα
Που δημιουργούνται
Και αφανίζονται…
Σπύρος Γουργιώτης:
Πισωγύρισμα δεν υπάρχει
Το βλέπουμε και από τα σχέδια τα μελλοντικά, που φτιάχνουν:
-
οι Άνθρωποi
-
οι Εταιρείες
-
στα Επιστημονικά Κέντρα
Σκέφτονται να αποικίσουν στον Άρη ή να ψάξουν να βρουν άλλους πλανήτες
Δηλαδή θεωρούν «φυσικό» να πάνε να ζήσουν στον Άρη μέσα σε μία γυάλα
Μέσα σε μία Έρημο, σε μία γυάλα με πλαστικά φυτά και τέτοια πράγματα
Ενώ αυτό, που ζούμε αυτή τη στιγμή δίπλα μας, το θεωρούν «αρρωστημένο» και ότι «πεθαίνει»
Δεν θα κάνουν καμία προσπάθεια να διατηρήσουν το δικό μας φυσικό Περιβάλλον
Το γήινο φυσικό Περιβάλλον
Γιατί εδώ μέσα υπεισέρχεται το κέρδος
Είναι άπληστοι
Κάτι σαν τους Μνηστήρες στην Οδύσσεια
Κατατρώγουν το βιος της Ιθάκης Γης
Και δεν θα διαμαρτύρεται και κανένας, γιατί δεν θα έχει ζήσει αυτά τα μεταβατικά στάδια, που ζούμε εμείς αυτή τη στιγμή
Για λίγες γενιές ακόμη θα συμβαίνει αυτό το κριτήριο σύγκρισης
Αργότερα δεν θα σου δίνεται αυτή η ευκαιρία
Θα ζεις σ’ ένα αυστηρά τεχνολογικό περιβάλλον και θα θεωρείς ότι «αυτός είναι ο Κόσμος»
Απόσπασμα από «Ορφικούς Ύμνους»
3. Ὕμνος Νυκτός
Ω! Νύκτα θα τραγουδήσω
Για σε τη μακαρία Θεά
Μητέρα των θεών και των ανθρώπων
Και των Ονείρων Μάνα
Κάνεις να λησμονούν οι άνθρωποι
Όλες της Ζωής τις φροντίδες
Η Νυξ εγέννησε τα Πάντα
Η Νυξ εγέννησε τα Πάντα…
«Δανάη»
Ποίημα του Σιμωνίδη
Μέσα σε πλουμιστό πλεούμενο
Λυσσομανούσε ο Άνεμος
Το πέλαγος τρικυμισμένο
Το πέλαγος τρικυμισμένο…
Μ’ αφανισμένη την ψυχή η Δανάη από τρόμο
Και δάκρυα καυτά στα μάγουλά της
Στην αγκαλιά της τύλιξε τον Περσέα
Και του ψιθύρισε στ᾽ αυτί:
«Μικρό μου αγόρι
Μας ζύγωσε η Συμφορά!
Με πόση γαλήνη στον ύπνο έχεις βυθιστεί
Μες στο πικρό πλεούμενο ξαπλωμένο
Απόκαμε η καρδούλα σου η τρυφερή
Στα χάλκινα καρφιά στερεωμένο.
Σε νύχτα ζοφερή το άλικο να καταλάμπει
Δίχως να νοιάζεσαι για της αλμύρας τον αφρό
Μήτε για το ουρλιαχτό του ανέμου
Μήτε για το ουρλιαχτό του ανέμου…
Έτσι που κείτεσαι στην πορφυρή τη χλαίνη τυλιγμένο
Λίγη υποψία να σε πλησίαζε από τον Φόβο
Το τρυφερό σου αυτί αμέσως θα κρεμόταν απ’ τα Λόγια.
Αμέσως θα κρεμόταν απ’ τα Λόγια
Απ’ τα Λόγια θα κρεμόταν αμέσως…
Κοιμήσου όμως μωρό μου
Άμποτες να κοιμηθεί και η Φουρτούνα
Το απροσμέτρητο κακό να αλαργέψει!
Δία αγήτορα
Δία αγήτορα
Πατέρα των Θεών και των Ανθρώπων
Των Θεών και των Ανθρώπων Πατέρα
Για αλλαγή τη Βούλησή σου, ικετεύω
Κι αν άδικη και τολμηρή φανεί η προσευχή μου
Συγχώρεσέ με»
Απόσπασμα από «Ορφικούς Ύμνους»
77. Ὕμνος Μνημοσύνης
Τη Μνημοσύνην προσκαλώ
Με Μνήμη πάντα έξω από κακία
Πάντα έξω απ’ την Κακία
Τη Μνημοσύνην προκαλώ…
